အျပန္အလွန္ဂုဏ္ေပးေလးစားျခင္း ကုရ္အာန္သုေတသီ ဦးတင္ထြန္းဦး

အျပန္အလွန္ဂုဏ္ေပးေလးစားျခင္း
ကုရ္အာန္သုေတသီ ဦးတင္ထြန္းဦး
ေလးစားအပ္ပါေသာ ၾကြေရာက္လာၾကသည့္ ဂုဏ္သေရရွိ လူႀကီးမင္းမ်ားခင္ဗ်ား
ယခုလို တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းစြာနဲ႔ ခြတၱဗာဟ္နဲ႔ဆြလားသ္ကို တည္ေဆာက္ခြင့္ရရွိတဲ့အတြက္ ဦးစြာအလႅာဟ္ အရွင္ျမတ္ကို ခ်ီးမြမ္းေထာပနာျပဳအပ္ပါတယ္။`အလ္ဟမ္ဒုလိလႅာဟ္´
ၾကြေရာက္လာၾကတဲ့ လူႀကီးမင္းမ်ား အေပၚသို႔လည္း ရဟ္မသ္၊ ဘရ္ကသ္အျဖာျဖာ က်ေရာက္ပါေစ ေၾကာင္း ဆႏၵျပဳရင္းဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းအပ္ပါတယ္။ အတ္စလာမုအလိုင္းကြန္းမ္၊ ၀ရဟ္မသြလႅားဟိ ၀ဘရကားသုဟု —
ဒီကေန႔ ကၽြန္ေတာ္တင္ျပေဆြးေႏြးမယ့္အေၾကာင္းအရာ ကေတာ့ `အျပန္အလွန္ဂုဏ္ေပး ေလးစားျခင္း´။ Mutual Respect ဆုိတ့ဲေခါင္းစဥ္ပါပဲ။ ဒီေခါင္းစဥ္ကို ဒီကေန႔မွာေဆြးေႏြးတင္ျပဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ကရွိၿပီးသားပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၁-၉-၂၀၁၆ ရက္ေန႔ဟာ `အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေန႔´ျဖစ္ပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အခမ္း အနားေတြ ကမၻာတ၀ွမ္းမွာလည္း က်င္းပတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း က်င္းပတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ အစိုးရ သက္တမ္းလက္ထက္ကစလို႔ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ အခမ္းအနားအေနနဲ႔ က်င္းပခဲ့တယ္။
ၿပီးေတာ့ ၁၇-၉-၂၀၁၆ မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆုေတာင္းျပည့္အစၥလာမ္၀တ္ေက်ာင္းေတာ္မွာလည္း `ယံုၾကည္ ခ်က္ေပါင္းစံုျဖင့္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ တည္ေဆာက္ျခင္း´ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ေဆြးေႏြးပြဲတစ္ခု က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာခ်င္တာက ဒီ ၉ လပိုင္း (စက္တင္ဘာ)ထဲမွာ Peace Process နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြ ကို လုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ Peace ကို အေျခခံၿပီးေတာ့ ဒီေခါင္းစဥ္ေပးထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ယခင္က ေျပာခဲ့တဲ့ ခြတၱဗာဟ္ေတြမွာလည္း ဒီလိုမ်ိဳး ကမၻာ့အထိမ္းအမွတ္ေတြ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ပတ္သက္ၿပီး ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေျပာရမယ့္အလွည့္ေရာက္လာရင္ အဲဒီအေၾကာင္းအရာေတြေရာ၊ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ အစၥလာမ္ သာသနာက ျမင္တဲ့႐ွဳေထာင့္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ေရြးခ်ယ္ၿပီးတင္ျပေလ့ရွိတယ္။ ဒီကေန႔လည္း အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေန႔ကို ႀကိဳဆိုဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ ဒီေခါင္းစဥ္ `အျပန္အလွန္ ဂုဏ္ေပးေလးစားျခင္း´ (Mutual Respect ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕အပိုင္းေတြထဲမွာ Mutual Understanding , Mutual Relation အျပန္အလွန္ နားလည္မႈေပးျခင္း၊ အျပန္အလွန္ဆက္ဆံျခင္းတုိ႔ ပါ၀င္ပါတယ္။)ကုိ ေဟာေျပာတင္ျပရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
အျပန္အလွန္ ဆက္ဆံျခင္းဆိုေတာ့ အနည္းဆံုးလူႏွစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိရမယ္။ သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္။ ေမာင္ျဖဴနဲ႔ ေမာင္နီ။ အဲဒီထက္နည္းနည္းက်ယ္ျပန္႔စြာေတြးရင္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုနဲ႔ အျခားလူ႔အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခု။ မိသားစု တစ္ခုနဲ႔အျခားေသာ မိသားစုတစ္စု။ ဒီလိုပံုစံနဲ႔လူေတြဟာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း၀င္ေတြဟာ တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ ဆက္ဆံ ၾကတယ္။ အဲဒီလို ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာ ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ဆက္ဆံရမလဲဆိုေတာ့ အခုေခတ္လူသားပညာရွင္ေတြက သီအုိရီေတြအမ်ားႀကီးထုတ္ခဲ့တယ္။ ကမၻာႀကီးၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပး ပါ။ Heat Speech ေတြ မေျပာၾကပါနဲ႔ စသျဖင့္ သီအုိရီေတြထုတ္ခဲ့ၾကတယ္။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ကေတာ့က်မ္းျမတ္ကုရ္ အာန္မွာ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔လူသားေတြကို အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က ဘယ္လိုဘယ္ပံုလမ္းညႊန္ သြန္သင္ဆံုးမထားသလဲဆိုတာကို ေဆြးေႏြးတင္ျပမွာျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီေတာ့ လူေတြအခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာ အရမ္းအေရးႀကီးပါတယ္။ မိဘနဲ႔သားသမီး ဆက္ဆံတာ လည္းအျပန္အလွန္ဆက္ဆံျခင္းျဖစ္တယ္။ မိသားစုအတြင္း အျပန္အလွန္ဆက္ဆံျခင္း၊ ညီအကို ေမာင္ႏွမ အခ်င္းခ်င္း၊ အျပန္အလွန္ဆက္ဆံျခင္း၊ ၿပီးေတာ့ လူ႔အစုအေ၀းအခ်င္းခ်င္း ဟိုဘက္ဒီဘက္ အျပန္အလွန္ဆက္ဆံ ျခင္းေတြရွိမယ္။ အထူးသျဖင့္ Indentity မတူညီတဲ့ လူ႔အစုအေ၀းႏွစ္ခု အျပန္အလွန္ဆက္ဆံၾကရတာရွိတယ္။ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္မွာ ဒီ အျပန္အလွန္ဆိုတဲ့ေ၀ါဟာရနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး စူရာဟ္ ၁၀၃ ကို ေလ့လာရင္
`ေခတ္ကာလကို (အလႅာဟ္အရွင္က) တိုင္တည္ၿပီးေျပာသည္။ လူသားမ်ားသည္ ဆံုး႐ွံဳးမႈႏြံထဲနစ္ေနၾက သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုလူသားမ်ား မပါ၀င္ပါ။ (ဘယ္သူေတြလဲ) အီမာန္သက္၀င္ယံုၾကည္သူမ်ား မပါ၀င္ပါ။ (ထို႔ျပင္) ေကာင္းျမတ္ေသာ ကိုယ္က်င့္တရားရွိသူမ်ားမပါ၀င္ပါ။ အမွန္တရားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အခ်င္းခ်င္း အျပန္ျပန္အလွန္ လွန္ ႏႈိးေဆာ္ေနၾကသူမ်ားႏွင့္ ဆြဗရ္သည္းခံျခင္း၊ ႀကံ့ႀကံ့ခံရင္ဆိုင္ႏိုင္သူမ်ားသည္လည္း မပါ၀င္ပါ။´
ဒီစူရာဟ္ထဲမွာပါ၀င္တဲ့ အာယသ္ေတြထဲက ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ့ စကားလံုးက (သ၀ါေဆာင္၀္) အရဗီသဒၵါအရ ဒီစကားလံုးက တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးက လုပ္ေဆာင္ျခင္းဆိုတာကို ျပတယ္။ အျပန္အလွန္ဆိုတဲ့သေဘာျဖစ္တယ္။ ဒီအာယသ္မွာ ေခတ္ကို တိုင္တည္ၿပီးေျပာတယ္လို႔ ေဖာ္ျပထားတယ္။ ေခတ္ေျပာင္းတယ္ဆိုတာ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀၀၊ ၃၀၀၀ ေလာက္က AD-BC ေခတ္ကဆုိရင္ ေခတ္တစ္ေခတ္ေျပာင္းဖို႔အေရး ႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီၾကာတယ္။ ႏွစ္သံုးေလးရာ ေလာက္ေနေတာ့မွ အျခားေခတ္ တစ္ေခတ္ကိုေျပာင္းတာ။ ဒီကေန႔ေခတ္က်ေတာ့ ဒီလုိမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ၂၀ ရာစု ၂၁ ရာစုေခတ္ကို ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ မႏွစ္ကထြက္တဲ့ အီလက္ထေရာနစ္ ပစၥည္းေတြ ဒီႏွစ္သံုးလို႔မရေတာ့ဘူး။ ေခတ္မမွီေတာ့ဘူး။ မႏွစ္က ေမာ္ဒယ္နဲ႔ထြက္တဲ့ကားေတြ ဒီႏွစ္သိပ္ေခတ္မမွီေတာ့ဘူး။ Out Of Date ျဖစ္သြားၿပီ။ ဒီလိုဘဲ လူမႈ အေဆာက္အဦးေတြလည္း ေျပာင္းလဲတိုးတက္ကုန္ၾကၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ေျပာင္းလဲလာတဲ့ ေခတ္စနစ္နဲ႔အညီ (ကုရ္အာန္က ဘာေျပာသလဲ။ လူသားဟာ ဆံုး႐ွံဳးမႈနယ္ပယ္မွာ ရွိေနမယ္။) ဆိုလိုရင္းက လူသားသည္ ေျပာင္းလဲတိုးတက္လာေသာ ေခတ္စနစ္နဲ႔အညီ မလိုက္ႏိုင္တာကို ဆံုး႐ွံဳးမႈလို႔ ယူဆႏိုင္သလို၊ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းထဲမွာ ေျပာၿပီး ကုရ္အာန္ရဲ႕လမ္းညႊန္ခ်က္ေတြကို လိုက္နာေဆာင္ရြက္ႏိုင္တဲ့ အေနအထားမွာ မရွိေတာ့ဘူးဆိုရင္လည္း အဲဒီလူကို ဆံုး႐ွံုးတယ္လို႔ သတ္မွတ္မွာသာ ျဖစ္တယ္။ မဆံုး႐ွံဳးတဲ့လူေတြ ဘယ္သူေတြလည္းဆိုတာကုိလည္း အလႅာဟ္က ဒီစူရာဟ္မွာ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပထား တယ္။ အီမာန္သက္၀င္ယံုၾကည္သူေတြလို႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ဆရာေတြက ေျပာတာေပါ့။ အလႅာဟ္ကို ယံုၾကည္ တဲ့ လူေတြ။ နမာဇ္၊ ဇကားသ္၊ ဟဂ်္၊ ႐ိုဇာနဲ႔ ေနတဲ့လူေတြ မပ်က္စီးဘူး။ ဆံုး႐ွံဳးတဲ့အထဲမွာ မပါဘူးေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္တို႔နည္းနည္းပိုၿပီး ေတြးေတာဆင္ျခင္မယ္ဆိုရင္ အီမာန္သက္၀င္ယံုၾကည္တဲ့သူေတြဆိုတာ ယံု ၾကည္ျခင္းသဒၶါရွိၿပီးေတာ့ ဘ၀မွာအေကာင္းဆံုးပံုစံနဲ႔ ေနထိုင္သြားတာကို ေျပာတာ။ အမၼေလ ဆြာေလဟာဆိုတာ နမားဇ္ဖတ္တာ ဇကီရ္လုပ္တာ ဒါလည္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ နမားဇ္ ၅ ႀကိမ္ဖတ္မယ္။ အႀကီး အက်ယ္ဇကီရ္လုပ္မယ္။ ကုရ္ဘာနီမွာလည္း ႏြား ၇ ေကာင္လွီးမယ္။ ဟဂ်္လည္း အခါခါသြားလုပ္မယ္ဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့ အိမ္က အိမ္ေဖာ္ကုိလည္း လက္ကိုခ်ိဳးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူးေလ။ ဒီလိုမ်ိဳးေတြလည္း ရွိေနတာကို။ နမားဇ္ေတြ၊ ဇိကိရ္ေတြလုပ္ၿပီးေတာ့ အမ္မာေလဆြာေလဟသ္ဘာလဲဆိုတာ သိဖို႔လိုပါတယ္။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ စဥ္းစားရမွာေပါ့။ လူ႔ဘ၀မွာ အေကာင္းဆံုးပံုစံနဲ႔ တည္ေဆာက္သြားတာကို အမ္မာေလဆြေလဟာလို႔ ေခၚတယ္။
မာသာထရီဇာလည္း သူလုပ္ခဲ့တဲ့ အမာလ္ေတြေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာဘဲ။ အမာလ္ကို္ ဒီလိုျမင္ရမွာေပါ့။ အဲဒီလိုမ်ိဳး ဘ၀မွာအေကာင္းဆံုးေနထိုင္သြားတဲ့ လူေတြက ဆံုး႐ွံဳးမယ့္လူေတြထဲမွာ မပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔တေတြ ဟာ ဘယ္လိုလူမ်ိဳးေတြလည္းဆိုေတာ့ (ဘီလ္ဟာက္) အမွန္တရားနဲ႔ပတ္သက္ရင္ အၿမဲတမ္း အျပန္အလွန္ ႏိႈးေဆာ္တိုက္တြန္းတယ္။ မွန္ကန္မႈနဲ႔ပတ္သက္ရင္ မွန္တဲ့ဘက္မွာရပ္တည္ေပးတယ္။ လူတစ္ဖြဲ႔နဲ႔တစ္ဖြဲ႔ အျပန္ အလွန္ ႏႈိးေဆာ္တိုက္တြန္းၿပီး အတူတကြစုေပါင္းၿပီး လူနဲ႔လူ႔ပတ္၀န္းက်င္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေစမယ့္ ကိစၥရပ္ေတြကို ေဆာင္ရြက္ၾကတာေတြရွိသလို ဆင္းရဲျခင္း အပါအ၀င္ဒုကၡအႏၱရာယ္ေတြ ေတြ႔ႀကံဳခံစားရတဲ့အခါမ်ိဳးမွာလည္း အတူ တကြ ႀကံ့ႀကံ့ခံၿပီး ရင္ဆိုင္ေက်ာ္လႊားျဖတ္သန္းတြန္းလွန္တာမ်ိဳးကိုလည္း ဒီအာယသ္က သင္ေပးေနပါတယ္။
အျပန္အလွန္ ဆက္ဆံေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မိဘနဲ႔သားသမီးဆက္ဆံေရးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေလ့လာၾကည့္တဲ့ အခါမွာ အထူးသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔မြတ္ဆလင္မ္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ကေလးေတြကို ဘယ္လို Message ေတြေပးၿပီး ႀကီးျပင္းေစခဲ့သလဲ။ ဘာသာေရး အသိတရားေပးတဲ့အခါမွ မဒရ္ဆာမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မိခင္ဖခင္က သင္ေပးတဲ့အခါမွာ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဆရာအိမ္ေခၚသင္တဲ့အခါမွာျဖစ္ျဖစ္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အေဖနဲ႔သား၊ အေဖနဲ႔သမီး၊ အေမနဲ႔သား၊ အေမနဲ႔သမီး စသျဖင့္ နားလည္မႈထားရမယ့္ပံုစံေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာၾကဖို႔လုိပါတယ္။ ဒါေတြကို ဒီကေန႔ ေဖ့စ္ဘုတ္မွာေတာင္ ေလ့လာလို႔ရတဲ့ အေနအထားေတြရွိပါတယ္။
ကေလးေတြကို တကယ္မလုပ္ေပးဘဲနဲ႔ လုပ္ေပးမယ္ဆိုၿပီး မွားယြင္းလိမ္လည္တဲ့ Message မွားေတြ ေပးၿပီး ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာ ကေလးဟာၾကာလာေတာ့ ယံုၾကည္မႈ မရွိေတာ့ဘူး။ ဥပမာ ႐ုပ္ရွင္ျပမယ္၊ မုန္႔၀ယ္ေကၽြး မယ္၊ အ႐ုပ္၀ယ္ေပးမယ္။ ဘာလုပ္ေပးမယ္။ ဆိုၿပီး မလုပ္ေပးျခင္း) ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိသားစုတစ္စုထဲမွာ မိဘနဲ႔ သားသမီး အျပန္အလွန္ဆက္ဆံတဲ့ ပံုစံပါ။ သိပၸံပညာရွင္ႀကီး အဲလ္ဘတ္စ္ အိုင္းစတိုင္းဟာ ငယ္ငယ္က စာညံ့တာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔သိမွာပါ။ ေက်ာင္းကေတာင္ လက္မခံဘူး။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္မွာ အိုင္းစတိုင္းရဲ႕ေက်ာင္းက ဆရာမက အိုင္းစတိုင္းရဲ႕မိခင္ကို ေခၚေတြ႔တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းထုတ္လိုက္ၿပီဆိုတဲ့ အေၾကာင္း၊ စာညံ့ေၾကာင္း ဥာဏ္ရည္မမွီေၾကာင္း စသျဖင့္ ေျပာဆိုၿပီး အျခားေက်ာင္းကုိ ေျပာင္းဖို႔ေျပာပါတယ္။ ဒီေတာ့ အိုင္းစတိုင္းရဲ႕မိခင္က ဆရာမေလးေပးလိုက္တဲ့ စာရြက္ကိုကိုင္၊ သားကို လက္ဆြဲၿပိး ေက်ာင္းထဲကေန ထြက္လာခဲ့တယ္။ ဒီအခါမွာ အိုင္စတိုင္းက သူ႔အေမကို `အေမ အဲဒီစာရြက္က ဘာေတြေရးေပးလိုက္တာလဲ´လို႔ ေမးပါတယ္။ ဒီအခါမွာ အေမက `အေမဖတ္ျပမယ္။ သားနားေထာင္´လို႔ ခပ္တည္တည္နဲ႔ေျပာၿပီး၊ ဖတ္ျပတယ္။ `အိုင္းစတိုင္း၏မိခင္´ရွင့္သားဟာ ဒီေက်ာင္းမွာ အေတာ္ဆံုးကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ ဒီေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ ကေလးေတြနဲ႔အတူ ရွင့္သားကို စာသင္ဖို႔ ဒီေက်ာင္းထားလို႔မရဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီေက်ာင္းမွာ ဆက္ထား မယ္ဆိုရင္ သိပ္ေတာ္တဲ့ ရွင့္သားဟာ အရမ္းညံ့တဲ့ကေလးျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။ ၿပီးေတာ့ ရွင့္သားရဲ႕ ရွိၿပီးသားဥာဏ္ ပညာကို လိုက္မီၿပီးသင္ေပးႏိုင္တဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမလည္း ဒီေက်ာင္းမွာ မရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ရွင့္သားကို ရွင္ကိုယ္တိုင္ ဘဲ သင္ၾကားေပးၿပီး ထူေထာင္ေပးလိုက္ပါ။ သူဟာ အလြန္ေတာ္တဲ့ကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္ ဆိုၿပီး အိုင္းစတိုင္းကို ဖတ္ျပပါတယ္။ ေျပာင္းျပန္ဖတ္ျပလိုက္တာပါ။ လိမ္တာေတာ့ လိမ္တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ အေမက သားကုိလိမ္တာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လိမ္တဲ့နည္းနဲ႔ သူလိမ္တာ မတူဘူး။ ဒီေနရာမွာ စာေရးဆရာသံုးသပ္တာက အကယ္၍ အဲဒီအခ်ိန္မွာမ်ား မိခင္ျဖစ္သူဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီက မိခင္ေတြလိုမ်ိဳး ဆရာမကို ရန္ေတြ႔လိုက္ရင္ျဖစ္ျဖစ္၊ သို႔တည္းမဟုတ္ ရင္ဘတ္ကိုထုၿပီး သားရယ္ မင္းဘ၀ေတာ့ ႐ွံဳးပါၿပီဆိုၿပီး ေအာ္ငိုလိုက္ရငိ ျဖစ္ျဖစ္ အိုင္စတိုင္းဟာ ပညာရွင္ျဖစ္လာဖို႔ မလြယ္ေတာ့ဘူးလို႔ သံုးသပ္ၾကတယ္။
ဒီလိုမ်ိဳး မိဘနဲ႔သားသမီး အျပန္အလွန္ဆက္ဆံေရးမ်ိဳး။ အေနာက္တုိင္း ႐ုပ္ရွင္ေတြမွာလည္း ေတြ႔ဖူးမွာပါ။ မိဘက မွားသြားရင္ သားသမီးကို sorry လို႔ ေတာင္းပန္တာမ်ိဳး တစ္ခုခုခိုင္းကာနီးမွာ please ေက်းဇူးျပဳၿပီး လုပ္ေပးပါလို႔ ေျပာတာမ်ိဳး၊ ၿပီးရင္ Thank you လို႔ ေျပာတာမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္တို႔အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ မေတြ႔ဘူး။ မျမင္ဖူးဘူး။ ဒါက မိဘနဲ႔ သားသမီး အျပန္အလွန္ဆက္ဆံေရး အေသးငယ္ဆံုးအဆင့္ကို တင္ျပျခင္းသာျဖစ္တယ္။ အဲဒီကေန တဆင့္ တက္လိုက္ရင္ Identity မတူတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ဆက္ဆံေရး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ဆိုရင္ ထင္ထင္ရွားရွား ကၽြန္ေတာ္တို႔ မြတ္ဆလင္မ္ေတြအတြက္ ႏွစ္ခုရွိတယ္။ ပထမတစ္ခ်က္က ျမန္မာႏိုင္ငံသား ျဖစ္ျခင္းအတြက္ Identity ရွိတယ္။ ဥပမာ ဟာဂ်ီေတြ ဟဂ်္ကိုသြားၾကတယ္။ ဟုိေရာက္ေတာ့ အားလံုးစံုညီ အိဟ္ရာမ္၀တ္ၾကရေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားျဖစ္ေၾကာင္းကို ျပသဖို႔ အခ်က္အလက္ေတြ ေတာ္ေတာ္နည္းသြားၿပီး တဲ့အခါမွာ အမွတ္သညာအျဖစ္ ထင္ထင္ရွားရွားရွိေစမယ့္ Identity အျဖစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံအလံကို ေထာင္ၾကတယ္။ အခ်င္းခ်င္း ျမန္မာစကားေျပာမယ္။ ဒါဆိုျမန္မာျပည္က ဟာဂ်ီအုပ္စုဆိုတာ အားလံုးသိၾကမယ္။ ဒီလိုဘဲ မြတ္ဆလင္မ္ျဖစ္ျခင္းရဲ႕ Identity လည္းရွိမယ္။ ဥပမာ မုတ္ဆိတ္ထား၊ သံပုရာခြံဦးထုတ္ေဆာင္း လန္ဘာကုရ္သာ၀တ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔မြတ္ဆလင္မ္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းက အျခားေသာလူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့ အခါမွာ အျခားဘာသာ၀င္ေတြနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ လြယ္ကူတယ္။ သိပ္မခက္ခဲဘူး။ သို႔ေသာ္ Identity ေတာ္ ေတာ္မ်ားမ်ားတူတဲ့ မြတ္ဆလင္မ္အခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာ အဆင္မေျပဘူး။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဘယ္လိုအျပန္အလွန္ေလးစားရမလဲဆိုတဲ့ အပိုင္းကိုစဥ္းစားရမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဟိုဘက္အုပ္စုနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့ အခါမွာ ဘယ္လိုမ်ိဳး Respect ေပးရမလဲ။ ဘာေတြေပးရမလဲ။ အဲဒီ Respect အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပန္ရမယ္။
က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ စူရာဟ္ ၄း၈၆ မွာ ေဖာ္ျပထားတာက `အသင္တို႔ စလာမ္ေပးျခင္းခံရတဲ့အခါ အဲဒီ စလာမ္ေပးတဲ့သူကို သူ႔ထက္ပိုေကာင္းေအာင္ စလာမ္ေပးပါ။´လို႔ ဘာသာျပန္မွာေတြ႔ရပါမယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီ အာယသ္မွာ စလာမ္ဆိုၿပီးေတာ့ မပါပါဘူး။ (သဟီးယား) ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာ။ လူတစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အက်ိဳးရွိလာေစတဲ့အထိ သူဆက္ဆံလာၿပီဆိုရငိ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အနည္းဆံုးေသာ သူ႔လို႔ သူ႔ကိုျပန္ဆက္ဆံရ မယ္။ ဒီထက္ပိုေကာင္းေအာင္ ဆက္ဆံတတ္ရမယ္။ ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္က ေပးတဲ့ Message ျဖစ္တယ္။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က စလာမ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပိး `အတ္စလားမုအလိုင္းကြန္းမ္´`၀အလိုင္း ကြန္းမ္စလာမ္´ေပါ့။ ဒီထက္ေကာင္းေအာင္ဆိုရင္ `အတ္စလာမုအလိုင္ကြန္းမ္ ၀ရဟ္မသြလႅားဟိ ၀ဘရကား သုဟု´`၀အလိုင္းကြန္းမ္စလာမ္ ၀ရဟ္မသြလႅားဟိ ၀ဘရကားသုဟု´။ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္မွာ အလႅာဟ္ေပးခ်င္ တဲ့ Message က ဒီေလာက္ေလးဘဲမဟုတ္ဘူး။ စလာမ္တစ္ခုအတြက္ဘဲဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔မြတ္စလင္မ္ အခ်င္းခ်င္းအတြက္ဘဲျဖစ္သြားမယ္။ က်န္တဲ့ဘာသာ၀င္ေတြနဲ႔ ဆက္ဆံတာမပါဘူးျဖစ္ေနမယ္။ ဟိုတစ္ဖက္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို မဂၤလာပါလို႔ ေျပာရင္ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ။ တကယ္ဆိုရင္ ေျပာခ်င္တာက တစ္ဖက္က `မဂၤလာပါ´လို႔ေျပာရင္ အနည္းဆံုးေတာ့ သူနဲ႔အညီ `မဂၤလာပါ`လို႔ေတာ့ ျပန္ေျပာရမယ္။
ဒါေၾကာင့္ လက္ေတြ႔က်က် လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာလည္း တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးဆက္ဆံတဲ့အခါမွာလည္း လုိအပ္ တယ္။ ဥပမာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အိဒ္ေန႔ေတြမွာ မြတ္ဆလင္မ္မဟုတ္ေသာ သူငယ္ခ်င္း၊ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း ေတြက Happy Eid Mubarak ဆိုၿပီးလုပ္ၾကတယ္။ ႀကိဳဆိုၾကတယ္။ ဒီအခါမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘက္ကလည္း သူတို႔ ရဲ႕သီတင္းကၽြတ္၊ တန္ေဆာင္တိုင္၊ သႀကၤန္၊ ခရစ္စမတ္၊ ေဒပါ၀လီေတြမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘက္က ေကာင္းမြန္ လွပေသာတုန္႔ျပန္မႈ ဂုဏ္ေပးခ်ီးေျမွာက္မႈ ေတြ ကို တုန္႔ျပန္ေပးရမယ္။ ဒါဟာ တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ အျပန္အလွန္ဆက္ဆံေရးဘဲျဖစ္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဒုတိယေျမာက္ခလီဖြာႀကီး ဟဇရသ္အုမရ္(ရ.အ)ယီမင္ကေန တစ္ေနရာကိုျဖတ္သန္းသြားလာတဲ့ အခါမွာ နဆြရာနီဘုန္းေတာ္ႀကီးက သူ႔ရဲ႕ေက်ာင္းမွာေခတၱ၀င္ေရာက္နားခိုဖို႔ ဖိတ္ေခၚခဲ့တယ္။ ဒီအခါမွာ ဟဇရသ္ အုမရ္(ရ.အ)က သူ႔အဖြဲ႔ေတြနဲ႔အတူ ေခတၱ၀င္ေရာက္နားခိုခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ မၾကာခင္ဘဲျပန္လည္ထြက္ခြာဖို႔ ျပင္ဆင္တဲ့အခါ နဆြရာနီဘုန္းေတာ္ႀကီးက ဘာေၾကာင့္အျမန္အေလာတႀကီးသြားလိုပါသလဲ။ နားပါဦး။ လို႔ေျပာတဲ့ အခါ ဟဇရသ္ႀကီးက `ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕အဆြရ္ဆြလာသ္အခ်ိန္က်ေရာက္ေတာ့မယ္´လို႔ ျပန္လည္ေျပာပါတယ္။
ဒီအခါမွာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးက `အို အာမီးရုလ္မုိအ္မီနီန္း သင္တို႔ရဲ႕ဆြလားသ္ကို ကၽြႏ္ုပ္၏ ေက်ာင္းေတာ္၌၀တ္ျပဳပါ။ ကၽြႏ္ုပ္လိုအပ္တာကို ျပင္ဆင္ေပးပါ့မယ္´လို႔ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဟဇရသ္ႀကီးက ၀တ္မျပဳခဲ့ဘူး။ ခရီး ဆက္လက္ထြက္ခြာသြားခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဆြဟဗာေတြက ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘာေၾကာင့္အဲဒီ အခ်ိန္က ၀တ္မျပဳခဲ့သလဲဆိုတာကို ေမးျမန္းတဲ့အခါမွာ ဟဇရသ္ႀကီးက `ငါသာ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အဲဒီေက်ာင္းမွာ ၀တ္ျပဳခဲ့မယ္ဆိုရင္၊ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ငါမရွိေတာ့တဲ့အခါ အသင္တို႔မြတ္ဆလင္မ္ေတြက အဲဒီေက်ာင္းမွာ ငါတို႔ရဲ႕ခလီ ဖြာႀကီး အမီရုလ္မုအ္မိနီးန္၀တ္ျပဳခဲ့လို႔ ဒီေနရာတို႔ပိုင္တယ္ဆိုၿပီး ခရစ္ယာန္ဘုရားေက်ာင္းကုိ ဗလီ လုပ္ေကာင္းလုပ္ၾကမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငါ၀တ္မျပဳခဲ့ျခင္းျဖစ္ တယ္။´လို႔ေျပာခဲ့ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ အတုယူစရာ၊ သင္ခန္းစာယူစရာ၊ မွတ္သားစရာေတြရပါတယ္။ လူတစ္ ေယာက္က ကိုယ္ဘယ္ေနရာမွာ ရပ္တည္ေနသလဲ။ အဲဒီေနရာကေန ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သိေနရမယ္။ အ႐ူးအေပါလို စကားေလွ်ာက္ေျပာလို႔မရဘူး။ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုရဲ႕ ဥကၠဌလား။ ဥကၠဌရဲ႕စကားတစ္ခြန္းဟာ သမိုင္းတြင္ၿပီး ေနာက္လူေတြ ဒုကၡေရာက္မယ့္စကား၊ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြ လုပ္လို႔ေျပာလို႔ မရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ေရာက္ရွိေန တဲ့ ေနရာနဲ႔ထပ္တူ ကိုယ္ေျပာမယ့္စကား၊ ကိုယ့္ရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြဟာ အနာဂါတ္မွာ ဘယ္ေလာက္အတိုင္းအတာထိ Effective ျဖစ္မလဲဆိုတာ သိထားရမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဟဇရသ္ အုမရ္(ရ.အ)က ေစာေစာက ခ်ာ့ခ်္မွာ၀တ္မျပဳခဲ့တာ။ အကယ္၍ သူသာ၀တ္ျပဳခဲ့ရင္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ မြတ္ဆလင္မ္ေတြအေနနဲ႔ ဒီခ်ာ့ခ်္မွာ ဟဇရသ္အုမရ္၀တ္ျပဳခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခ်ာ့ခ်္ကို ၿဖိဳဖ်က္ၿပီးပလီေဆာက္ေကာင္း ေဆာက္ၾကမယ္ဆိုတာကို သူႀကိဳေတြးမိလို႔ပဲျဖစ္တယ္။ ႀကိဳတင္ ကာကြယ္တားဆီးခဲ့တာျဖစ္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္မလုပ္ေပးႏိုင္တာကို ကိုယ္ကလည္း မေတာင္းဆိုနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဘုနး္ေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းမွာ နမားဇ္ဖတ္ခ်င္တယ္။ ရတာေပါ့။ အလႅာဟ္ရဲ႕ေနရာဘဲ ႀကိဳက္တဲ့ေနရာမွာ ဖတ္လို႔ရတယ္ေပါ့။ ေကာင္းၿပီ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဖက္ကေရာ သူတို႔၀တ္ျပဳဖို႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ပလီထဲမွာ စီစဥ္ခြင့္ျပဳေပးႏိုင္ၾကလား။ အဲဒါ Mutual Respect ျဖစ္တယ္။ အျပန္အလွန္ အေလးထား၊ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူတို႔နဲ႔ တစ္တန္းတည္းထိုင္ခ်င္ရင္ ကိုယ့္အလွည့္မွာလည္း သူတို႔ကို တစ္တန္းတည္းထိုင္ခြင့္ေပးႏိုင္သလား။ သူတို႔ဆီကို ကၽြန္ေတာ္တို႔သြားခ်င္တယ္။ ေကာင္းၿပီ သူတို႔ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီလာခဲ့ရင္ေကာ လက္ခံႏိုင္ပါ့မလား။
က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ စူရာဟ္ ၆း၁၀၈ မွာ ဆိုရင္ အျခားဘာသာ၀င္ေတြကို ဘုရားေတြ၊ နတ္ေတြ၊ လူပုဂၢိဳလ္ ေတြကို၊ အေဆာက္အဦးေတြကို မေကာင္းမေျပာနဲ႔။ ကဲ့ရဲ႕႐ွဳံ႕ခ်ျခင္းအလ်င္းမလုပ္ၾကနဲ႔။ အကယ္၍ အသင္ဒီလို ေျပာမယ္ဆိုရင္ အလႅာဟ္ကို ေျပာတာနဲ႔အတူတူပင္ျဖစ္မယ။္ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုယ္ကသူ႔ကို မေကာင္းေျပာ လိုက္တာနဲ႔ သူကလည္းကိုယ့္ကို မေကာင္းျပန္ေျပာမွာျဖစ္တယ္။ ကိုယ္က သူ႔ဘာသာကို သြားေစာ္ကားရင္ သူကလည္း ကိုယ့္ဘာသာကို ေစာ္ကားမွာျဖစ္တယ္။
ေနာက္တစ္ခါ ကုရ္အာန္ စူရာဟ္ ၅း၂ မွာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတစ္ ခုကို မုန္းတီး႐ံုနဲ႔ တရားစည္းမ်ဥ္းကို ခ်ိဳးေဖာက္ (တရားလက္လြတ္)ျဖစ္ေစမယ့္ အလုပ္မ်ိဳးကို မလုပ္နဲ႔။ အမုန္းတရားကို အေျခခံၿပီး မတရားေသာစည္းမ်ဥ္းခ်ိဳးေဖာက္ျပဳမူလုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ျခင္း မလုပ္ရလို႔တားျမစ္ထား ျခင္းျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မၾကာခဏေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ ငါတို႔ မြတ္ဆလင္မ္ေတြဘဲ ႏွိပ္စက္ခံ၊ အဖိႏွိပ္ခံေနရတယ္။ တ႐ုတ္ေတြကို သြားလုပ္ၾကပါလား။ ဒါမ်ိဳးေျပာၾကတယ္။ ကိုယ့္ဒုကၡခံေနရတာ ကိုယ္ဒုကၡေရာက္ေနတာနဲ႔ပဲ ဘာမွမဆိုင္တဲ့ ေနာက္ လူေတြကိုပါ ဒုကၡေရာက္ေစခ်င္တဲ့ သေဘာျဖစ္ေန တယ္။ ဒီပံုစံမ်ိဳးေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေျပာၾကတယ္။ ဘာအဓိပၸါယ္ရွိလဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းက ကိုယ္ခံရ ရင္ သူမ်ားကိုလည္း ခံစားေစခ်င္တာလား။ ကုိယ္မေက်နပ္တဲ့သူ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္တရားရုံးေရာက္ေနရင္ ကုိယ္ကအကြက္ပဲဆုိျပီးသူ႔ကုိ ေထာင္မက် က်ေအာင္ သြားေရာက္သက္ေသခံထြက္ဆုိတာမ်ိဳးေတြ။ အလားတူကိစၥမ်ိဳးေတြကုိ သတိျပဳရပါမယ္။
တစ္ဖက္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို မုန္းတီးလာၿပီး အဲဒီမုန္းတီးမႈကို အေျခခံၿပီးေတာ့ ေျပာတဲ့စကားေတြ၊ လုပ္တဲ့ အလုပ္ေတြကအစ ဂ႐ုစိုက္ရမယ့္ အေနအထားေတြကို တင္ျပေပးတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအာယသ္မွာ ဆက္ေျပာထား တာက ေကာင္းတဲ့ကိစၥေတြမွာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္၊ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ တိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္၊ `မေကာင္းျမစ္တား၊ ေကာင္းရာညႊန္လတ္´ေပါ့။ မေကာင္းမႈန႔ဲပတ္သက္ရင္ေတာ့ အသင္တို႔ အခ်င္း ခ်င္း ႏႈိးေဆာ္ျခင္းမလုပ္နဲ႔ တိုက္တြနး္ျခင္းမလုပ္နဲ႔။
နမားဇ္ဖတ္မယ္။ ႐ိုဇာထားမယ္။ သဗ္လီးဂ္ထြက္မယ္။ ဒရ္ဂါသြားမယ္။ ဒါမ်ိဳးကုိတုိက္တြန္းေပါ့။ အရက္ဆိုင္သြားမယ္။ ေကတီဗီြသြားမယ္။ ဒါမ်ိဳးမတိုက္တြန္းၾကနဲ႔ေပါ့။ ေကာင္းမႈလုပ္တယ္ဆိုတာ လူနဲ႔လူ႔ပတ္၀န္းက်င္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို သာယာေစမယ့္ ေအးခ်မ္းေစမယ့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေစမယ့္ ကိစၥရပ္ေတြမွန္သမွ်မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရမယ္။ တိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္ရမယ္။ ရဟူဒီျဖစ္ျဖစ္၊ နဆြရာနီျဖစ္ျဖစ္ ဟိႏၵဴျဖစ္ျဖစ္ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္ဘူး။ အတူတကြပူးေပါင္းေဆာင္လို႔ ရမယ့္လူျဖစ္ဖို႔ဘဲလိုတယ္။ မေကာင္းတဲ့ ကိစၥရပ္ေတြကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပတ္ျပတ္သားသား ဆန္႔က်င္ရမယ္။ ဆိုလိုတာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြဟာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း ပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္းျဖစ္ေစမယ့္ လမ္းစကို ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ရွာေဖြသလိုျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ မေကာင္းမႈကိစၥမွန္သမွ်မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ အခ်င္းခ်င္းတိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္ သတင္းျဖန္႔တာေတြ၊ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္အားေပးကူညီတာေတြ မလုပ္ရဘူးလို႔ တားျမစ္ထားျခင္းျဖစ္တယ္။
က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ စူရာဟ္ ၄၉း၁၃ မွာ `အို လူသားအေပါင္းတို႔၊ ဧကန္မလြဲ ငါအရွင္ျမတ္သည္ အသင္တို႔ အား ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ မိန္းမတစ္ေယာက္မွ(စတင္) ဖန္ဆင္းေတာ္မူခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္ ငါသည္ သင္တို႔အခ်င္း ခ်င္း တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ခြဲျခားသိျမင္ႏိုင္ေစရန္ အလို႔ငွာ၊ လူမ်ိဳးစုအသီးသီး မ်ိဳးႏြယ္အသီးသီးျပဳလုပ္ေတာ္မူခဲ့သည္။ ဒီလိုဘာလို႔လုပ္ထားသလဲဆိုေတာ့ တစ္ဦးကုိတစ္ဦး အသိအမွတ္ျပဳ ဆက္ဆံၾကရန္ျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ရန္ရွာဖို႔ ႏွိမ့္ခ်ဆက္ဆံဖို႔ မဟုတ္ဘူး။ ဟိုကနီဂ႐ိုး၊ ဟိုက ကုလား၊ ဟုိက တ႐ုတ္ေတြ ဆိုၿပီး ႏွိမ့္ခ်ဆက္ဆံဖို႔အတြက္ အလႅာဟ္ကလုပ္ထားတာမဟုတ္ဘူး။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္းမွာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အသိအမွတ္ျပဳ၊ အျပန္အလွန္ဂုဏ္ေပးဆက္ဆံဖို႔ ဖန္တီးထားျခင္းျဖစ္တယ္လို႔ ဒီအာယသ္က ညႊန္ျပ ေနပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အဲဒီလို ဘာသာျခားေတြနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာ အဆင္ေျပေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မြတ္ဆလင္မ္အခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာ မလြယ္ဘူး။ တစ္ခုခု စုေပါင္းျပီး လုပ္ခဲ့ရင္လည္း မၾကာခင္မွာဘဲ ျပန္လည္ၿပိဳကြဲ သြားၾကတယ္။ စုစည္းညီညြတ္ဖို႔ မလြယ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆုေတာင္းျပည့္ အစၥလာမ္၀တ္ေက်ာင္းေတာ္မွာလည္း ဘာသာျခားမိတ္ေဆြေတြကို ေခၚတာအဆင္ေျပတယ္။ မြတ္ဆလင္မ္မိတ္ေဆြေတြဆို မလာဘူး။ ေခၚလို႔မရဘူး။ ေၾကာက္ေနၾကတယ္။ ဒါကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔က တစ္ဖက္ကို Respect ေပးရမွာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဘာေလ်ာ့ ေပးရမွာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က စဥ္းစားရမွာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေရာ ဟုိဘက္သြားရင္ ဘယ္လိုျဖစ္မလဲ။ အျပန္ အလွန္ေလးစားတတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားရမွာေပါ့။
ၿပီးခဲ့တဲ့ ၁၇ ရက္ေန႔က ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္မွာ လုပ္သြားတဲ့ဘာသာေပါင္းစံုေဆြးေႏြးပြဲ ပံုစံမ်ိဳးေပါ့။ အဲဒီမွာဆို ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေခါင္းစဥ္ကို ယံုၾကည္ခ်က္ေပါင္းစံုလို႔ တပ္ထားတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဘာသာမဲ့ဆိုတာလည္း ရွိတာကိုး။ ဘယ္ဘာသာမွမကိုးကြယ္တဲ့လူက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တည္ေဆာက္လို႔မရေတာ့ဘူးလား။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ခြင့္ မရွိေတာ့ဘူးလားဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေမးခံရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ `ယံုၾကည္ခ်က္ေပါင္းစံုျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ျခင္း´ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ဖိုရမ္တစ္ခု လုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘာသာေပါင္းစံုက လာၾကပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ ဘုနး္ေတာ္ႀကီးတစ္ပါးလည္း ၾကြေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီပြဲမွာ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဆရာေတာ္ မိန္႔ၾကားတာက (ဗုဒၶဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက လူေတြကိုေခၚရင္ အို – ဗုဒၶဘာသာ၀င္အေပါင္းတို႔လို႔ မေခၚ ဘူးတဲ့။ ဘယ္လိုေခၚလဲဆိုရင္ အို ငါ၏ခ်စ္သား၊ ခ်စ္သမီးတို႔လို႔ေခၚပါတယ္တဲ့။ အို ငါ၏ ကမၻာသူ၊ ကမၻာသား အေပါင္းတို႔။ ဒီလိုပဲေခၚတာ။) ေျပာခ်င္တာက ဗုဒၶဘုရားႏွင့္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက ဗမာပိုင္ဘုရားမဟုတ္ဘူး။ လူသားအားလံုးနဲ႔ သက္ဆိုင္တယ္။ ဗုဒၶရဲ႕တရားေတာ္ေတြဟာ တစ္စံုတစ္ေယာက္၊ တစ္စုတစ္ဖြဲ႔၊ မ်ိဳးႏြယ္တစ္ခုက ပိုင္တာမဟုတ္။ လူေတြအားလံုးပိုင္တယ္။ လူေတြအားလံုးကို လမ္းညႊန္တယ္လို႔ေဟာပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ တမန္ေတာ္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး ေျပာတယ္ေလ။ စၾက၀ဠာေလာကခပ္သိမ္းအတြက္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ရဲ႕ က႐ုဏာေတာ္တစ္ရပ္ျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ႀကီးဘဲ မဟုတ္ဘူးေလ။ အလႅာဟ္ အရွင္ျမတ္က မြတ္ဆလင္မ္ေတြဘဲပိုင္တဲ့ အလႅာဟ္၊ မြတ္ဆလင္မ္ေတြရဲ႕ အလႅာဟ္ဘဲ မဟုတ္ဘူးေလ။ တမန္ ေတာ္ကလည္း မြတ္စလင္မ္ေတြအတြက္ဘဲ တမန္ေတာ္မဟုတ္ဘူးေလ။ လူသားအားလံုးနဲ႔ သက္ဆိုင္တယ္ဆို ေတာ့ ဟိုကလည္း အဲဒီလိုမ်ိဳးဘဲေလ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က တစ္ဖက္ကို သူလည္းဘဲ အလႅာဟ့္ဘႏၵါဘဲေလ။ တမန္ ေတာ္ရဲ႕ အြမၼသ္ဘဲေလ။ အဲဒီလိုပဲ ဗုဒၶဘာသာဘက္ကလည္း ဒီလိုဘဲျမင္တယ္။ အားလံုးဟာ ဗုဒၶရဲ႕သားသမီးေတြလို႔ဘဲျမင္တယ္။ ႐ိုး႐ိုးေလးဘဲ။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က လက္ခံေပးရင္ ဒါဟာ အျပန္အလွန္ေလးစားျခင္းဘဲ။ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိတယ္။ ကုရ္အာန္ထဲမွာ (ယာအိုင္ ယုဟလ္လဇီးန အားမႏူး)လို႔ ေခၚထားတာရွိတယ္။ (ယာအိုင္ ယုဟန္န္ နားစ္) ဆိုတာလည္း ရွိတယ္။ (ယာအိုင္ယုဟလ္ ကာဖိ႐ူးန္)ဆိုၿပီး သီးသန္႔ေခၚတာလည္းရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အျခားဘာသာေတြ ကို ျမင္တဲ့အျမင္ေတြရွိသလို သူတို႔ဘက္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ျမင္တဲ့အျမင္ေတြရွိတယ္။ ဒါက ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ခံလို႔ရတာဘဲ။
ခရစ္ယာန္ဆရာ ေဟာၾကားတာက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ခ်င္ရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသမားက တစ္ခုခုကို ဖ်က္ရတယ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္သြားတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသမားပါဆိုမွ တစ္ခုခုဖ်က္ရမယ္ဆိုေတာ့။ သူေျပာတာ က အဲဒီၿငိမ္းခ်မ္းေရးသမားက အၾကမ္းဖက္တဲ့ အစီအစဥ္ေတြ လုပ္ရပ္ေတြ အၾကမ္းဖက္သမားေတြအားလံုးကို ဖ်က္စီးပစ္ရမယ္လို႔ေျပာပါတယ္။ အခုပြဲမွာ အၾကမ္းဖက္သမားေတြ ဖိတ္ထားလားလို႔ ေမးပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ တာဆိုၿပီး အၿမဲတမ္းႏူးညံ့ေပ်ာ့ေျပာင္းေနလို႔ မၿပီးေသးဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသမားက အၾကမ္းဖက္လုပ္ရပ္ေတြ၊ အၾကမ္းဖက္သမားေတြကို ႐ွံဳ႕ခ်ရမယ္။ ဆန္႔က်င္ရမယ္။ သူတို႔နဲ႔မပတ္သက္ဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလို႔ ေျပာလိုက္တာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တိုိ႔ စစ္ျဖစ္ေနတဲ့ေနရာမွာဘဲ မၿငိမ္းခ်မ္းဘူးလို႔ျမင္တယ္။ စစ္မျဖစ္ဘဲနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမရေသးတဲ့ ေနရာ ေတြရွိတယ္။ အိမ္တြင္းအၾကမ္းဖက္မႈေတြ၊ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္းမွာ အၾကမ္းဖက္မႈေတြရွိတယ္။ ဒါေတြကလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ပ်က္စီးေစတဲ့ အခ်က္ေတြဘဲ၊ ေျပာေတာ့လည္း ဘာသာေပါင္းစံုၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔ႀကီးတဲ့။ တစ္ေနရာရာမွာ တစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္ ဘာမွလည္း မေျပာဘူး။ ပါးစပ္ပိတ္ေနၾကတယ္။ စာထုတ္ျခင္း၊ ေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျခင္းလည္း မရွိဘူး။ ဖာသိဖာသာေနတယ္။
ဟိုး အေ၀းႀကီး ျမန္မာျပည္ အျပင္ဘက္က ႏိုင္ငံေတြအခ်ိဳ႕မွာ အၾကမ္းဖက္မႈတစ္ခုခုျဖစ္ၿပီဆိုရင္ ဒီက မြတ္ဆလင္မ္အဖြဲ႔ေတြက စာေတြထုတ္၊ ႐ွံဳ႕ခ်၊ ဆန္႔က်င္ေၾကညာခ်က္ေတြထုတ္။ ဒါမ်ိဳး ျဖစ္ေနတယ္။ အရင္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ေျပာဖူးတယ္။ လမ္းထိပ္မွာ လူတစ္ေယာက္ သူ႔ဘာသာသူမူးယစ္ရမ္းကားဆဲဆိုေနတာ ကၽြန္ေတာ္က တစ္အိမ္တက္ဆင္းလိုက္ၿပီး အဲဒီငမူးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွမဆိုင္ပါဘူးလို႔ ရွင္းျပေနရသလိုမ်ိဳးျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ေနပါတယ္ ဆိုတဲ့လူေတြက အၾကမ္းဖက္မႈနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ႏႈတ္ဆိတ္ ေနၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခရစ္ယာန္ဆရာေတာ္က အဲဒီအဖ်က္သမားေတြကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသမားေတြက အျပတ္ေခ် မႈန္း ပစ္ရမယ္ လုိ႕ဆုိလုိတာျဖစ္တယ္။
ဟိႏၵဴဘာသာ ဆရာေတာ္က ဘာေျပာသလဲဆိုေတာ့ အမိေျမကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ေျမလုဖို႔ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ အေမြလုဖို႔ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ ဒီေျမမွာေမြး၊ ဒီေျမမွာ ခ်က္ျမဳတ္တဲ့လူေတြအားလံုးနဲ႔ ဒီေျမဟာ သက္ဆိုင္ တယ္။ ဒီေျမကထြက္တဲ့ သံယံဇာတအားလံုးဟာလည္း အားလံုးနဲ႔သက္ဆိုင္တယ္။ ဘာသာေပါင္းစံု၊ လူမ်ိဳးေပါင္းစံုနဲ႔ သက္ဆိုင္တယ္။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္အျပန္အလွန္နားလည္မႈထားၿပီး တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ကို ေဖးမကူညီရင္းနဲ႔ ဒီေျမရဲ႕အသီးအပြင့္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ခံစားရမယ္။
ဘဟာအီသာသနာက ဆရာႀကီးေျပာတာက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဖို႔ အခြင့္အာဏာ ဟာ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြမွာ အဓိကရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေတြးၾကည့္တာ အဲဒါအမွန္တရားပဲ။ ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရရဲ႕ဥပေဒပိုင္းဆိုင္ရာရွိတာက ရွိတာပဲ။ ဒါကတစ္ပိုင္း။ ဒါေပမယ့္ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြက တကယ္ ေျပာင္းလဲေအာင္လုပ္ႏိုင္တယ္။ ခက္တာက အဲဒီဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ ကိုယ္တိုင္က hate speech ေတြ ေဟာေန ေျပာေနရင္ အလုပ္မျဖစ္ဘူး။ သူက ထိန္းသိမ္းႏိုင္တယ္။ ဘယ္လုိေဒသထြက္ေနတဲ့လူကုိျဖစ္ျဖစ္ သူထိန္း လို႔ရတယ္။ ေဒါက္တာဇာကိရ္ႏိုက္ကုိ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေလးစားပါတယ္။ ဟုိတေလာက ဆရာႀကီးတစ္ပါးက ေဒါက္တာဇာကိရ္ႏိုက္က ကာဖိရ္၊ ႐ွိဳင္တြာန္ ဖသ၀ါထုတ္လိုက္ေတာ့ လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္နဲ႔ ျဖစ္ကုန္ေရာ။ အဲဒီဆရာႀကီးကုိယုံျပီး ေဒါက္တာဇာကိရ္ႏုိက္ကုိ ဆဲတဲ့သူေတြ ဒုနဲ႔ေဒးျဖစ္ကုန္ေရာ။ လူ ၅ ေယာက္မွာ ၄ ေယာက္က ေဒါက္တာဇာကိရ္ႏိုက္ကို မသိပါဘဲနဲ႔ ဆရာႀကီးဆိုတဲ့ လူရဲ႕ဖသ၀ါေပၚမွာ ေဒါက္တာဇာကိရ္ႏိုက္ကို ကာဖိရ္၊ ႐ွိဳင္တြာနျဖစ္တယ္လို႔ျမင္ကုန္ေရာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဆရာသခင္ေတြရဲ႕ ေနာက္လိုက္ေကာင္းအျဖစ္ မစဥ္းစား၊ မေတြးေခၚဘဲနဲ႔လုပ္ၾကတဲ့၊ လိုက္ၾကတဲ့ လူေတြမ်ားတဲ့အတြက္ ဘာသာေရး ဆရာေတြဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေဆာင္ရြက္ႏိုင္တဲ့အခြင့္အာဏာရွိသလို အဖ်က္လုပ္ရပ္ေတြျဖစ္ေပၚဖန္တီးဖို႔ဆိုတဲ့ အခြင့္အာဏာလည္းရွိတာကို ကၽြန္ေတာ္ျမင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေကာင္းတာလည္း လုပ္ႏိုင္သလို၊ လမ္းလြဲေအာင္ လည္း သူလုပ္ႏိုင္တယ္။
ေနာက္ဆံုးပိတ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆရာမုဖ္သီ ဦးသန္းေအာင္ က ဘာေျပာသလဲဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အဲဒီေန႔ အခမ္းအနားကုိ ၅၉ လမ္း ဗလီမွာလုပ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ရွင္ထင္ေနတာ။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္က ဧည့္သည္ေတာ္ဆရာမ်ားၾကြပါ။ အိမ္ရွင္ဆရာကို ေနာက္ဆံုးမွ ဖိတ္ေခၚတာပါ။ ဒါမ်ိဳး အိမ္ရွင္၊ ဧည့္သည္ဆိုတဲ့ စကားလံုးႏွစ္လံုးကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေျပာျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္းဂုဏ္ယူေန တယ္ေပါ့။ ဆရာ ဦးသန္းေအာင္က ထၿပီးစကားစေျပာတာနဲ႔ စကားတစ္ခြန္းေျပာပါတယ္။ ဒီအိမ္ရွင္၊ ဧည့္သည္ ဆိုတဲ့စကားကုိ ကၽြန္ေတာ္မႀကိဳက္ဘူးတဲ့။ အကုန္လံုးေသမယ့္လူေတြ၊ ေသမ်ိဳးေတြျဖစ္တယ္။ ဧည့္သည္ေတြျဖစ္ တယ္လို႔တင္ျပသြားပါတယ္။ ဟုတ္ကဲ့ က်ေတာ္တုိ႔အားလုံး ဧည့္သည္ေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဧည့္သည္အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ နားလည္မႈ ေလးစားမႈ ေတြနဲ႔ အျပန္အလွန္ ဆက္ဆံႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းရင္း ဒီမွာပဲနိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။