က်မ္းေတာ္ျမတ္ကုရ္အာန္ကေဖာ္ျပေသာ လူတို႔၏အားနည္းခ်က္မ်ား

May 16, 2014March 19, 2019 Ali Tin Tun Oo

က်မ္းေတာ္ျမတ္ကုရ္အာန္ကေဖာ္ျပေသာ လူတို႔၏အားနည္းခ်က္မ်ား

ကုရ္အာန္သုေတသီ ဦးတင္ထြန္းဦး

ေလးစားအပ္ပါေသာ ၾကြေရာက္လာၾကတဲ့ ဂုဏ္သေရရွိလူႀကီးမ်ားခင္ဗ်ား။ အခုလိုမ်ိဳး တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္း စြာနဲ႔ အလႅာဟ့္ရဲ႕`ဇိကိရ္´ကုိ ေဟာေျပာတင္ျပခြင့္ရရွိတဲ့အတြက္ ၾကားနာတည္ေဆာက္ခြင့္ရတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ တို႔အားလံုး ဦးစြာ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ကုိ အထူးပဲ ေက်းဇူးတင္ရွိရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးတဲ့ေနာက္ လာေရာက္ တရား နာၾကတဲ့ အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအားလံုးအေပၚသို႔ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာမႈအေပါင္း ခေညာင္းပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ဒုအာျပဳ ႏႈတ္ခြန္းဆက္သလုိက္ပါတယ္။

`အတ္စၥလားမုအလိုင္းကြန္းမ္ ၀ရဟ္မသြလ္လားဟိ ၀ဘရကာသုဟု´

ကၽြန္ေတာ္ ခြတၱဗါဟ္ေျပာရင္ အခုလိုပဲ အစမွာ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းစြာနဲ႔ ဆိုၿပီး စေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ တကယ္လည္းပဲ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းစြာပဲ `Air-con´ေတြ ဘာေတြနဲ႔ေပါ့ေနာ္။ ေနရာထိုင္ခင္းကလည္း က်ယ္က်ယ္ ၀န္း၀န္းနဲ႔ဆိုေတာ့ ဒါဟာ အင္မတန္ထူးျခားတဲ့ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ေပးတဲ့ `နိအ္မသ္´လို႔ေျပာရမယ္။ ဒီလိုအဆင္ ေျပမႈဆိုတာ ေနရာတကာမွာမရွိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ညီေနာင္ေတြမွာေတာ့ အဆင္မေျပမႈက မ်ားေနတယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး သိၾကပါတယ္။ အထူးေျပာစရာမလုိဘူး။ အဲဒီအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရ ပါတယ္။

ဒီကေန႔လည္း ထူးထူးျခားျခားပဲ။ ေစာေစာက အခမ္းအနားမွဴးေၾကျငာသြားတဲ့အတိုင္းပဲ မေန႔က ကုရ္အာန္ အသိပညာျပန္႔ပြားေရးအဖဲြ႕ရဲ႕ ၁၈-ႏွစ္ျပည့္ ႏွစ္ပတ္လည္အခမ္းအနား မေန႔က က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ တကယ္တမ္းက ရက္နဲ႔အတိအက်ေျပာရရင္ ဒီကေန႔မွ ၁၈-ႏွစ္ျပည့္တာေပါ့ေနာ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီကေန႔ ကုရ္အာန္အသိပညာျပန္႔ပြားေရး အဖဲြ႕ ၁၈-ႏွစ္ျပည့္ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္ ခြတၱဗါဟ္ေျပာၾကားခြင့္ရတဲ့အတြက္လည္း ဂုဏ္ယူ၀မ္းေျမာက္မိ ပါတယ္။ စိတ္မေကာင္းျဖစ္စရာကေတာ့ မေန႔က အခမ္းအနားမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဂ်မာအသ္၀င္ေတြေရာ၊ မိတ္ေဆြ ေတြေရာ လူအင္အား အားတက္သေရာ အင္တိုက္၊ အားတုိက္ ပါ၀င္လာတာကုိ မေတြ႕ရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ဂ်မာအသ္၀င္ေတြ၊ မိသားစုေတြအေနနဲ႔ တကယ္လက္ေတြ႕လုပ္ေနတဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြမွာ ပါ၀င္လာဖုိ႔အတြက္ ကုိ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ အမ်ားႀကီးေတာင္းဆုိခ်င္ပါတယ္။ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။

တစ္ခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ဆရာႀကီး မုဖ္သီဦးျမတ္သူ စာသင္ရင္း၊ စကားေျပာရင္း၊ ခြတၱဗါဟ္ေျပာရင္း ေျပာဖူးတဲ့စကားရွိပါတယ္။ မြတ္ဆလင္မ္ေတြက ေျပာတဲ့လူကလည္း ပါးစပ္အရသာရွိလို႔ေျပာတာ။ ေျပာရတာ အရမ္းအရသာရွိတာပဲ။ မြတ္ဆလင္မ္လူ႔အဖဲြ႕အစည္းမွာၾကည့္လုိက္ အာေပါင္အာရင္းသန္သန္နဲ႔ တရားေဟာၾကတဲ့ လူတန္းစားတစ္ရပ္ရွိသလို (မိုက္ခ္ရရင္ မလႊတ္ခ်င္တဲ့လူ)၊ ဖသ္၀ါေပါင္းစံုထုတ္မယ့္လူ၊ အဲဒီလို ပါးစပ္အရသာခံ တရားေဟာတဲ့ လူတန္းစားတစ္ရပ္ရွိသလို ေနာက္သတိထားရမယ့္ လူတန္းစားတစ္ရပ္ရွိေသးတယ္။ အဲဒါက နားအရသာခံတဲ့ လူတန္းစားျဖစ္တယ္။ နားအရသာခံရတယ္ဆိုတာ တကယ္ဇိမ္ရွိတယ္။ အမွန္ကေတာ့ ဆရာ မုဖ္သီဦးျမတ္သူေျပာခ်င္တာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ မြတ္ဆလင္မ္လူ႔အဖဲြ႕အစည္းအေနနဲ႔ တကယ္လက္ေတြ႕၊ မ်က္ေတြ႕ အလုပ္လုပ္တဲ့အခါမွာ ကုိယ္တုိင္ပါ၀င္ၾကဖုိ႔နဲ႔ ကိုယ္မပါႏိုင္ရင္ေတာင္ ကိုယ့္မိသားစု၊ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ကပါလာ ေအာင္ တိုက္တြန္းၾကဖုိ႔ျဖစ္တယ္။ တကယ္အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြထဲမွာ လက္တြဲကူညီပါ၀င္ေပးဖို႔အ တြက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ အားေပးပါလို႔ ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။

ဒီကေန႔ ကၽြန္ေတာ္တင္ျပမယ့္ေခါင္းစဥ္ကေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္အလွည့္က်စဥ္ကေျပာခဲ့တဲ့၊ မျပတ္ေသး တဲ့ `က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ကေဖာ္ျပေသာ လူတို႔၏ အားနည္းခ်က္မ်ား´ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ လူေတြမွာ အားနည္းခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ အဲဒီအထဲက ကုရ္အာန္ကရည္ညႊန္းေသာ လူတို႔၏အားနည္းခ်က္ကုိ တင္ျပမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေလးေတြသိလုိက္မယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကုိယ္တိုင္ ဘာေတြအားနည္းေနသလဲဆိုတာ သိၿပီးေတာ့ တင္ျပသူကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ နားေထာင္သူမ်ားပါ စဥ္းစားသံုးသပ္ၾကမယ္ဆိုရင္ အက်ိဳးေက်းဇူးတစ္ခု ရရွိမယ္လုိ႔ ယံုၾကည္မိပါတယ္။

ၿပီးခဲ့တဲ့တစ္ပတ္က တင္ျပခဲ့တာကုိ အႏွစ္ခ်ဳပ္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္မွာ အလႅာဟ္က လူနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေ၀ါဟာရသံုးစဲြတဲ့အခါမွာ အၾကမ္းအားျဖင့္ (၄)မ်ိဳးတင္ျပထားပါတယ္။ ပထမအဆင့္က `သတၱ၀ါ´ ဆိုၿပီးေခၚတာ၊ `သတၱ၀ါ´ လုိ႔ေျပာလိုက္ရင္ လူအပါအ၀င္၊ ေျခေလးေခ်ာင္း၊ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း သက္ရွိအားလံုးပါတယ္။ အလႅာဟ္က တစ္ခါတစ္ရံ ကုရ္အာန္ထဲမွာ `မင္းတို႔အင္မတန္မွ ဆိုးရြားတဲ့သတၱ၀ါအဆင့္ပဲရွိတယ္´ လုိ႔ သံုးထား တဲ့အခါလည္းရွိတယ္။ ကၽြန္ ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ အဲဒီအုပ္စုမွာေတာ့ လံုး၀ ပါလို႔မျဖစ္ဘူး။

ေနာက္တစ္ဆင့္ကေတာ့ `ဘရွရ္´လို႔ေျပာတယ္။ `ဘရွရ္´ဆိုတာကေတာ့ ျမန္မာမႈျပဳရမယ္ဆိုရင္ `အပုပ္ေကာင္၊ ႐ုပ္ေဆာင္´ ပဲျဖစ္တယ္။ ဒီခႏၶာကိုယ္ႀကီးဟာ အိုမယ္၊ နာမယ္၊ ေသမယ္။ ေျမႀကီးျဖစ္သြားမယ္။ ဒီလိုအဓိပၸါယ္မ်ိဳးနဲ႔ ကုရ္အာန္ထဲမွာသံုးတယ္။ ဒါလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဆင္ျခင္ရမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီေလာကႀကီး မွာ ေမြးလာတယ္။ ၿပီးရင္ ေသသြားၾကမယ္။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ `ဘရွရ္´အဆင့္မွာရွိမွာပဲ။

လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ တန္ဖိုးကဘာလဲ။ ပညာရွင္ေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳးတိုင္းတာၾကတယ္။ သတ္မွတ္ၾကတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံက ပညာရွင္တစ္ပါးက ေျပာတာက (ပတ္၀န္းက်င္၊ လူ႔အဖဲြ႕အစည္း၊ အဲဒီလူေနထုိင္တဲ့ႏိုင္ငံက အဲဒီလူ အေပၚ ေပးအပ္ထားတဲ့တာ၀န္ေတြကုိ သူဘယ္ေလာက္အထိ ေက်ပြန္ေအာင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သလဲ။ အဲဒီအေပၚမွာ အဲဒီလူရဲ႕တန္ဖိုး ျမင့္တက္ေနမွာပဲ။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ လူတစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္ေလာက္ႀကီးက်ယ္တဲ့ ပညာရွင္ႀကီး ျဖစ္ေနပါေစ။ တန္ဖိုးရွိခ်င္မွရွိမယ္။ ကို္ယ့္အတြက္ပဲ၊ ကိုယ့္မိသားစုအတြက္ပဲဆုိရင္ေတာ့ တန္ဖိုးရွိမွာမဟုတ္ဘူး။ မိမိရဲ႕ပတ္၀န္းက်င္မွာ မိမိမွာရွိေနတဲ့ မိမိရဲ႕အရည္အေသြးေတြကုိ ဘယ္ေလာက္အထိ အသံုးခ်ခဲ့သလဲဆိုတဲ့အေပၚ မွာပဲ တန္ဖိုးျမင့္တက္မွာျဖစ္တယ္။

မြတ္ဆလင္မ္လူ႔အဖဲြ႕အစည္းမွာလည္း ေခါင္းေဆာင္ဆိုသူေတြ အမ်ားႀကီးရွိႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မြတ္ဆလင္မ္လူ႔အဖဲြ႕အစည္းအတြက္ ဘယ္ေလာက္အတုိင္းအတာအထိ အက်ိဳးျပဳသလဲ။ အဲဒါ မွ တန္ဖိုးရွိမွာ။ မဟုတ္ရင္ `ဘရွရ္´အဆင့္ပဲရွိမွာ။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လည္း တစ္ေန႔ ထုိက္တန္တဲ့ေနရာတစ္ခုကုိ ေရာက္လာမွာပဲ။ အဲဒီလိုေရာက္လာတဲ့အခါမွာ ေရာက္လာတဲ့လူမွာ တာ၀န္ရွိလာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆုေတာင္းျပည့္အစၥလာမ္၀တ္ေက်ာင္းေတာ္၊ ကုရ္အာန္ အသိပညာျပန္႔ပြားေရးအဖဲြ႕အေနနဲ႔ ျပင္ပကုိထြက္ၿပီး အလုပ္လုပ္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အလုပ္လုပ္တာ က်ယ္ျပန္႔လာတာနဲ႔အမွ် လူေတြအမ်ားႀကီးသိလာၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ တာ၀န္ပိုလာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေအးေအး ေဆးေဆး ေထာင့္တစ္ေထာင့္မွာအိပ္ေနခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကုိ ဘယ္သူမွ စိတ္မ၀င္စားဘူး။ ဖုန္းနဲ႔လဲ မေမးဘူး။ အခု ကၽြန္ေတာ္တို႔ အျပင္ကုိထြက္ အလုပ္လုပ္လာေတာ့ လူေတြသိလာတယ္။ ဥပမာ သန္းေခါင္စာရင္းကိစၥဆုိ လည္း ခင္ဗ်ားတို႔ ဘာလုပ္ေနလဲ။ နည္းနည္းပါးပါး မေျပာဘူးလား။ ေမးလာၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနခ်င္သလို၊ ေနတတ္သလို ေနလို႔မရေတာ့ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ ပတ္၀န္းက်င္က ေပးအပ္ထားတဲ့ ပုခံုးေပၚတင္ေပးထားတဲ့ တာ၀န္ေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေက်ပြန္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ရေတာ့မယ္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မြတ္ဆလင္မ္လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမွာ ဘယ္ေလာက္ေရွ႕ထြက္မလဲ။ အဲဒီေလာက္ တာ၀န္ရွိလာၿပီ။ အဲဒီတာ၀န္ေတြကုိ ဘာမွမသိသလို၊ ကုိယ္နဲ႔မဆိုင္သလို ဘာလိုလို ညာလိုလို လုပ္ေနမယ္ဆိုရင္ … (ငါလုပ္ေနတာ ပဲေလ၊ မင္းတို႔ဘယ္သိမလဲ။ အလႅာဟ္သိတယ္) ဆုိၿပီေျပာေန႐ံုနဲ႔မၿပီးဘူး။ မိမိရဲ႕တာ၀န္ေတြကုိ မိမိလူ႔အဖဲြ႕အစည္း အတြက္ ဘယ္ေလာက္တာ၀န္ေက်မလဲ။ အဲဒီအေပၚမွာ တန္ဖိုးရွိမွာ။ အဲဒီတန္ဖိုးမရွိရင္ လူဟာ `ဘရွရ္´ ပဲ။ ေမြးတယ္ ၿပီးေတာ့ ေသတယ္ ဒီအဆင့္ပဲ။ ေနာက္တစ္ခုက လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ အစြမ္းအစရွိတယ္။ လူဆိုတာ ေမြးကတည္းကေန ေသတဲ့အထိ အစြမ္းအစမရွိသူဆိုတာ အ႐ူးပဲရွိမယ္။ က်ိဳးေန၊ ကန္းေန၊ နားမၾကားႏိုင္တဲ့သူေတြ ေတာင္ သူ႔အစြမ္းအစနဲ႔သူရွိတယ္။ ကမာၻေပၚမွာ အဲဒီလိုလူမ်ိဳးေတြ အမ်ားႀကီးလက္ညိႈးထုိးျပလို႔ရတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က မိမိမွာ ဘာအစြမ္းအစရွိလို႔ရွိမွန္းေတာင္မသိဘဲနဲ႔ ေသသြားတဲ့`မြရ္ဒါ´ေတြ `ဒြႏၷယာ´မွာအမ်ားႀကီးပဲ။ ကုိယ့္မွာ ဘာအစြမ္းအစရွိမွန္းေတာင္မသိလိုက္ဘူး။ အေျခအေန၊ အခ်ိန္အခါ၊ တုိင္းျပည္ရဲ႕အေနအထား ဒါေတြနဲ႔လည္း ဆိုင္တာေပါ့ေနာ္။

တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့လဲ မိမိမွာ အစြမ္းအစရွိမွန္းေတာ့သိပါရဲ႕။ အဲဒီအစြမ္းအစကုိ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လိုထုတ္ ၿပီး အသံုးခ်ရမလဲဆိုတာမသိဘဲနဲ႔ ေသသြားတဲ့ မြရ္ဒါေတြလည္း အမ်ားႀကီးပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ကုိယ့္မွာ အစြမ္းအစရွိတာလည္းသိတယ္။ ဘယ္လုိေနရာမွာထုတ္သံုးရင္ ေအာင္ျမင္မယ္ဆိုတာလည္း သိတယ္။ သုိ႔ေသာ္ တကယ္လက္ေတြ႕ လုပ္ၾကည့္တဲ့အခါမွာ ဘက္ေပါင္းစံု ထုိုးႏွက္ခ်က္ေတြ၊ အကာအရံေတြအေရွ႕မွာ ပိတ္ဆို႔ တားဆီးခံရၿပီး ေလာကႀကီးကေန လက္ေျမႇာက္အ႐ႈံးေပး ထြက္သြားတဲ့လူေတြလည္း အမ်ားႀကီးပဲ။

အဲဒီေတာ့ အေျခအေန(၃)ခ်က္ကုိၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကိုယ့္မွာဘာအရည္အခ်င္းရွိလဲဆိုတာ သိရမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမွာ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုဖြဲ႕ေတာ့မယ္ဆိုရင္ တစ္ေယာက္က ဘ႑ာေရးမွဴး၊ တစ္ ေယာက္က ဘာ၊ တစ္ေယာက္က ညာ၊ ဒီလိုပဲ အဆင္ေျပသလို လုပ္ေနၾကတာ။ ကုိယ့္မွာ ဘာအရည္အခ်င္းရွိသလဲ ဘယ္လုိအသံုးခ်ရမလဲ။ ဒါမ်ိဳး အေလ့အက်င့္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာမရွိဘူး။ ဒီလိုမ်ိဳးအေလ့အက်င့္ေကာင္းေတြ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာရွိၿပီး ေမြးကတည္းက ေသတဲ့အထိ ကုိယ့္မွာရွိတဲ့အရည္အေသြး ဘာလဲသိရမယ္။ ဘယ္လိုအသံုး ခ်ရမလဲဆိုတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကုိလည္းသိမယ္။ ၿပီးရင္ တကယ္လက္ေတြ႕အသံုးခ်ၿပီး ကုိယ္လုိရာပန္းတိုင္ကုိ သြား ႏိုင္တဲ့ ခြန္အားတစ္ရပ္သာရွိမယ္ဆိုရင္ ေစာေစာကေျပာတဲ့ `ဘရွရ္´ဆိုတဲ့အဆင့္ကုိ ေက်ာ္လြန္ၿပီးသားျဖစ္မယ္။ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ေမြးတယ္ ၿပီးရင္ ေသမယ္၊ ဒီအဆင့္ပဲ။

ေနာက္တစ္ဆင့္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ `အင္န္စန္´ဆိုတဲ့အဆင့္။ `အင္န္စန္´ဆိုတဲ့အဆင့္မွာက်ေတာ့ လူ႔ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကုိေဖာ္ျပတယ္။ `အင္န္စန္´ဆိုတဲ့ေ၀ါဟာရကုိ သံုးလိုက္ၿပီဆုိတာနဲ႔ ဒီေ၀ါဟာရရဲ႕အႏွစ္သာရက အားနည္းတာ၊ ေမ့ေလ်ာ့တာ၊ ပ်င္းရိေတြေ၀တာ၊ မေကာင္းတဲ့စိတ္ အၿမဲတမ္းရွိေနတာ။ ေခြးနဲ႔လူေတာင္မတူဘူး။ ေခြးက ေမြးတာနဲ႔ေျပးႏိုင္တယ္။ လူက မေျပးႏုိင္ဘူး။ ဒီလို အားနည္းခ်က္ေတြအမ်ားႀကီး။ အဲဒီလိုအားနည္းခ်က္ ေတြရွိတဲ့ လူသားအျဖစ္နဲ႔ အလႅာဟ္က ခိုင္းႏႈိင္းသံုးေတာ့မယ္ဆိုရင္ … `ယာ အိုက္ယူဟန္းန္ … နားစ္´

ကုရ္အာန္ထဲမွာ ဒီလိုသံုးတယ္။ ဒီလိုသံုးလိုက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ အထက္က အရည္အေသြးေတြပါၿပီးသား။ ဒါကုိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သေဘာေပါက္ရမယ္။ ကုရ္အာန္က ေ၀ါဟာရေတြသံုးႏႈံးတဲ့အခါမွာ အရမ္းကုိ ထိထိမိမိ၊ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ကုိသံုးတယ္။ ေပါ့ေပါ့ဆဆ မသံုးထားဘူး။ ပညာရွင္ေတြရဲ႕ ေလ့လာေတြ႕ရွိခ်က္အရဆိုရင္ ကုရ္အာန္မွာ ျပစ္မႈက်ဴး လြန္တဲ့ သူခိုးနဲ႔သူခိုးမလို႔ သံုးတယ္။ ခိုးတဲ့အျပစ္ကုိ က်ဴးလြန္တဲ့အခါမွာ ထူးျခားတာက သူခိုးနဲ႔သူခိုးမလို႔ ေဖာ္ျပ တယ္။

အဲ မတရားကာမမႈ က်ဴးလြန္တဲ့ကိစၥ၊ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္လဲြေဖာက္ျပန္မႈကိစၥေတြမွာ သံုးတာက်ေတာ့ `ဇာနီယာ´နဲ႔ `ဇာနီ´တဲ့။ သေဘာက ကာေမသုမိစၧစာရကံ က်ဴးလြန္သူအမ်ိဳးသမီးႏွင့္ ကာေမသုမိစၧစာရကံ က်ဴးလြန္သူအမ်ိဳးသား ဒီလိုသံုးတယ္။ ခိုးမႈမွာ အမ်ိဳးသားကုိ အရင္ေရးၿပီး၊ ကာေမသုမိစၧစာရကံမွာ အမ်ိဳးသမီးကုိ အရင္ေရးတယ္။ ဒါဟာ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က အဆင္ေျပသလို ၾကည့္ေရးလိုက္တာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီမွာ အဓိပၸါယ္အမ်ားႀကီးပါတယ္။ ျဖစ္ရတဲ့ျဖစ္စဥ္ရဲ႕ အေၾကာင္းအရင္း၊ အေၾကာင္းတရားေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ဒီလိုပဲ။ `အင္န္စန္´လုိ႔ေခၚလိုက္ တာနဲ႔ သူ႔အေနာက္မွာ အေၾကာင္းအရင္းေတြအမ်ားႀကီးရွိတယ္။

ေနာက္ဆံုးအဆင့္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့တာ `အာဒမ္´ေပါ့ေနာ္။ `အာဒမ္´ဆုိတာကေတာ့ တကယ့္ အဆင့္ျမင့္ `ရွယ္´ လူသားေပါ့ေနာ္။ လူ႔အရည္အေသြးနဲ႔ ျပည့္မီေသာ ဆူရာဟ္(၂) အာယတ္(၃၁)မွာ `၀အလ္လမ အာဒမလ္ အတ္စမားအ ကုလ္လဟာ´ လုိ႔ အလႅာဟ္ကသံုးထားတယ္။ လူသားဟာ `အာဒမ္´အဆင့္ကုိေရာက္မွ လူျဖစ္တာ။ မဟုတ္ရင္ လူ႔ဗာလ။ တန္ဖုိးမရွိတဲ့လူ ျဖစ္သြားမယ္။ ကုရ္အာန္ထဲမွာ `ကလ္အနမ္ ဘလ္ဟုမ္ အဒြလႅဳ´ ဆုိၿပီးေျပာထားတယ္။ တိရစၧာန္ထက္ေတာင္ပိုဆုိးတဲ့ သတၱ၀ါ(လူ)လုိ႔ အလႅာဟ္ကေျပာတာ။

ဒါေၾကာင့္ လူဟာ လူ႔ေလာကကုိေရာက္ၿပီးတာနဲ႔ ကုိယ့္မွာရွိတဲ့ တာ၀န္၀တၱရားေတြကုိ ကိုယ္ ပါ၀င္ေဆာင္ ရြက္ႏိုင္တဲ့ အေနအထားအားလံုးကုိ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ၿပီးေတာ့ ဘ၀ကုိ အက်ိဳးရွိရွိအသံုးခ်ၿပီး နိဂံုးခ်ဳပ္သြားမွ ကၽြန္ေတာ္တို႔`အာဒမ္´အဆင့္ကုိေရာက္မွာ။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဘာတာ၀န္မွမရွိဘူး။ ေအးေအးေဆးေဆးပါဆိုၿပီး ေနလို႔ေတာ့မရဘူး။ ဒါဟာ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္က လူသားကုိ `အာဒမ္´အဆင့္ကုိေရာက္ေအာင္သြားဖို႔ လမ္းညႊန္ ထားတာ။ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ ဆူရာဟ္(၇၀) အာယတ္(၁၉)မွာ `အင္န္နလ္ အင္န္ဆာန၊ ခုလိက ဟာလူးအာန္´ ဆူရာဟ္ (၂၁) အာယတ္ (၃၇)မွာ `ခုလိကလ္ အင္န္စာႏု မီးန္အဂ်လင္န္´

အေၾကာင္းကိစၥတစ္ခုကုိ အက်ိဳးအေၾကာင္း၊ အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္ မသံုးသပ္၊ မဆင္ျခင္ဘဲနဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်တယ္။ အရမ္းစိတ္ေစာတယ္။ အလ်င္စလိုႏိုင္တယ္။ သည္းမခံတတ္ဘူး။ ဒီအာယတ္ကေျပာတာေနာ္။ ဒီေနရာမွာ `အင္န္စန္´ ရဲ႕အားနည္းခ်က္ကုိ ေထာက္ျပေနတာေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ့ေခါင္းစဥ္က ဒါပဲ။ တစ္ခ်က္ျခင္း ေျပာပါ့မယ္။ အရမ္းစိတ္ေစာတာ၊ သည္းမခံတတ္တာ။ တစ္ေယာက္ေယာက္ စကားေျပာတာကုိေတာင္ ဆံုးေအာင္ နားေထာင္ေပးဖုိ႔ သည္းမခံတတ္ဘူး။ (ခင္ဗ်ားေျပာတာ ကၽြန္ေတာ္သေဘာေပါက္ၿပီ ေတာ္ေတာ့) ဒါမ်ိဳး ေျပာတတ္ၾကတယ္။

ဆရာႀကီးမုဖ္သီဦးျမတ္သူ ေျပာဖူးတာရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တမန္ေတာ္ျမတ္ႀကီး(ဆြလႅ)က စကားေျပာ ေကာင္းသူသက္သက္မဟုတ္ဘူး။ အလြန္အင္မတန္စိတ္ရွည္စြာ နားေထာင္ေကာင္းသူ တစ္ေယာက္လည္းျဖစ္ တယ္တဲ့။ အေ၀းႀကီးသြားၿပီး သက္ေသရွာစရာမလုိဘူးတဲ့။ `ဟဒီးစ္´ေတြကုိၾကည့္လိုက္တဲ့။ ေမးခြန္းေပါင္း သိန္းနဲ႔ ခ်ီၿပီး ေမးခြန္းေတြေမးခဲ့တာ ေတြ႕ရမယ္တဲ့။ သူဘယ္ေလာက္နားေထာင္ခဲ့ရလဲ ၾကည့္စမ္းတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဲဒီ `စြႏၷသ္´တစ္ခုကုိ လိုက္နာဖို႔လုိတယ္။ ကုရ္အာန္ကလည္း ဒါကုိရည္ညႊန္းတာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း မွာ အဲဒီအေလ့အက်င့္မရွိဘူး။ နားမေထာင္ခ်င္ဘူး။ ကိုယ္ပဲေျပာခ်င္တယ္။ ဒါက အလ်င္စလိုႏိုင္တာ၊ စိတ္ေစာတာ သည္းမခံႏုိင္တာျဖစ္တယ္။ လူ႔ရဲ႕အားနည္းခ်က္။ ကုရ္အာန္က လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ၁၄၀၀ ေက်ာ္ထဲက ေျပာခဲ့တာ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ မြတ္ဆလင္မ္ေတြကုိ ကုရ္အာန္က အဲဒီလိုမျဖစ္ေစခ်င္ဘူးလို႔ ေျပာေနတာ။ အဲဒီလိုမျဖစ္ေစ ခ်င္ဘူးဆိုလို႔ ဟို အဖြဲ႕ႀကီးေတြလို႔ ေသြးေအးၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနလုိ႔လဲမရဘူး။ `အင္ရွာအလႅာဟ္´ ေစာင့္ၾကည့္မွာေပါ့ ဆိုၿပီး အကုန္လံုးကုန္သြားတဲ့အထိ အိပ္ေနလု႔ိလည္းမရဘူး။ ေသြးေအးၿပီး စိတ္ေလးေန၊ ေသြးေလးၿပီး စိတ္ေအးေန ပါလို႔လဲ ကုရ္အာန္က ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ စိတ္ေစာၿပီး အလ်င္စလိုမလုပ္ဖို႔ေျပာတာ။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မွန္ကန္တိက် ဖို႔၊ အစအဆံုး အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္သံုးသပ္ႏိုင္ဖို႔၊ ဒါေတြအေရးႀကီးတယ္။ ဒါဟာ`အင္န္စန္´ ရဲ႕သေဘာသဘာ၀။ ေနာက္ထပ္ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ ဆူရာဟ္ (၁၇) အာယတ္ (၁၀၀)နဲ႔ ဆူရာဟ္(၇၀) အာယတ္(၂၁) ႏွစ္ေနရာမွာ ဘာကုိျပဆိုသလဲဆိုရင္…

လူဟာ အင္မတန္မွ လြန္စြာ ေစးနဲတြန္႔တိုတယ္။ ကပ္ေစးနည္းသူေပါ့။ ကပ္ေစးနည္းတယ္ဆိုတာ ပိုက္ဆံ တစ္ခုတည္းကုိ ရည္ညႊန္းတာမဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မြတ္ဆလင္မ္ေတြက `ခဇနာ´ဆုိရင္ ဥစၥာပစၥည္း၊ ေငြေၾကး ေပါ့ေနာ္။ ဓနအင္အားေပါ့။ ဒီလိုပဲ မွတ္ယူထားၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကုရ္အာန္မွာ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ေျပာတဲ့ `ခဇာနာ´ဆိုတာက လူ႔အရည္အေသြးကုိေျပာတာ။ အလႅာဟ္က လူတစ္ေယာက္ကုိ လူ႔ေလာကကုိ ေရာက္ေစၿပီး တာနဲ႔ မူလကတည္းက အရည္အေသြးေပါင္းမ်ားစြာကုိ ခ်ီးျမႇင့္ေပးၿပီးသား။ လူတုိင္း၊ လူတိုင္းအတြက္ေျပာတာ။

အဲဒီအရည္အေသြးေတြ ထုတ္ေဖာ္အသံုးခ်ရင္ ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္လည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ သိပၸံ ပညာရွင္လည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အာကာသကုိလည္း ထုိးေဖာက္ႏိုင္တယ္။ အဲဒီအရည္အေသြးေတြဟာ လူတိုင္း၊ လူတိုင္းဟာ မူလဗီဇမွာထဲ ပါၿပီးသား။ `အာဒမ္´ဆိုတဲ့လူသားမ်ိဳးႏြယ္ေတြကုိ အလႅာဟ္စၿပီး ေပးလိုက္ထဲက အဲဒီလို အရည္အေသြးေတြ ပါၿပီးသား။ အဲဒီအရည္အေသြးေတြကုိ ထုတ္ႏုတ္ၿပီးအသံုးမခ်ဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕က အသံုးခ်တယ္။ ၿပီးေတာ့ ပညာေတြတတ္လာတယ္။ အဲဒီပညာေတြ၊ အဲဒီအရည္အေသြးေတြနဲ႔ လူ႔ေလာကႀကီးမွာ အသံုးခ်ဖို႔ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စဥ္းစားရမယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔က (Give and Take) ပဲမ်ားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တစ္ခုခုေပးလိုက္ရင္ ဘာျပန္ရမလဲ။ ေဆးတကၠသိုလ္တက္တယ္။ ဆရာ၀န္ျဖစ္တယ္။ ဒီေဆးတကၠသိုလ္ပညာနဲ႔ ေနာက္ထပ္ဘဲြ႕ေတြထပ္ယူမယ္။ (ဆရာ၀န္မ်ားကို ျပစ္တင္ေ၀ဖန္ေနျခင္းမဟုတ္ပါ)။ ဒါေပမဲ့ ႏုိင္ငံျခားသြား ဘဲြ႕လြန္တက္၊ ဒီပလိုမာေတြရ။ အဲဒီေတာ့ ဘာျဖစ္မလဲ။ ၀င္ေငြအရမ္းေကာင္းၿပီေပါ့။ (လူေတြကုိ ကယ္တင္တာ၊ လူသားေတြကုိ က်န္းမာေရးျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ တာ၊ အဲဒီအေျခခံေတြေတာ့ ပါပါတယ္)။ ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႕မွာ ကုိယ္ေပးႏိုင္စြမ္းရွိေနတာကုိ (free) အလကား မေပးႏိုင္ဘူးေလ။ မေပးခ်င္ဘူးေလ။ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈက မ်ားတယ္။ အင္ဂ်င္နီယာလည္း ဒီအတုိင္းပဲ။

ဆိုကၠားသမားျဖစ္ေနရင္ေတာင္ ဗိုက္ႀကီးသည္၊ မရွိဆင္းရဲသူမတစ္ေယာက္ကုိ free ပုိ႔ေပးဖို႔ အင္မတန္ စဥ္းစားမယ္။ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္သြားမယ္။ အဲဒါ ကပ္ေစးနည္းတဲ့ထဲမွာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သိန္းေပါင္းတစ္ ေသာင္းေလာက္ခ်မ္းသာရင္ သိန္း(၅၀)ေလာက္ကုိ ခ်က္ခ်င္းကုိလွဴပစ္မွာ။ မယံုမရွိနဲ႔။ တကယ့္ကုိ လွဴမွာ။ တစ္ေထာင္ပဲရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ငါးရာလွဴဖုိ႔ အရမ္းခက္ခဲတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ညီေနာင္ ဗုဒၶဘာသာေတြက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ HighLight ေထာက္ျပခ်င္တယ္။ သူတို႔မွာ စကားေလးတစ္ခုရွိတယ္။ `မရွိလို႔ မလွဴ၊ မလွဴလို႔မရွိ´ဆိုၿပီး ရွိတာလွဴတယ္။ ဘုရားေစတီတည္တဲ့အခါက်ရင္ စိန္ေတြ၊ ေရႊေတြ အကုန္ထည့္၀င္ၾက တယ္။ အေျခခံစိတ္ဓါတ္ကုိက လွဴခ်င္ၾကတာ။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာလည္း ရွိတယ္ေလ။ ဟို … ဘ႐ူႏိုင္းမွာ ဗလီတစ္လံုး ေရႊနဲ႔လုပ္ထားတာ။ ဟုတ္တယ္။ သူတို႔က ခ်မ္းသာလုိ႔ ဗလီကုိေရႊနဲ႔တည္ထားတာ။ `အင္ဂိုလာ´မွာသြားၾကည့္ပါလား။ `ကင္ညာ´မွာသြားၾကည့္ပါ လား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံလို ဆင္းရဲတဲ့ႏိုင္ငံေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံလည္း ဆင္းရဲတဲ့ႏိုင္ငံေနာ္။ LDC ႏိုင္ငံ ထဲမွာပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ေရႊေတြဟီးေနတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငါတို႔ဗလီႀကီး Air-con ေတြနဲ႔အရမ္းေကာင္းတာပဲလို႔ ထင္ေနတယ္။ မဟုတ္ဘူး။ ေတာ္ေတာ္နည္းေသးတယ္။ ေတာ္ၿပီေပါ့။ ဒီေလာက္ေကာင္းရင္ဆိုလည္း ဟုတ္ပါတယ္။ ေတာ္သင့္တာေပါ့။ သုိ႔ေသာ္လည္းပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေပးကမ္းရက္ေရာမႈေတြ၊ အျခားသူေတြနဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္လိုက္ရင္ အမ်ားႀကီးနည္းေနေသးတယ္။ အက်ိဳးရွိတဲ့ေနရာမွာ သံုးျခင္း၊ မသံုးျခင္း ဒါတစ္ပိုင္းေနာ္။

ကိုယ့္အိမ္မွာရွိေနတဲ့ အ၀တ္အစားအေဟာင္းေလး ေပးခ်င္ရင္ေတာင္မွ အေကာင္းႀကီး ၀တ္လို႔ရပါေသး တယ္လုိ႔ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္တတ္ၾကတဲ့ လူေတြအမ်ားႀကီး။ လူေတြရဲ႕စိတ္ဓါတ္က ေကာင္းေနေသးတယ္။ အသံုး၀င္ေသး တယ္ဆုိရင္ မေပးခ်င္ေသးဘူး။ ဒါဆို အစုတ္မွေပးမယ္ဆုိတဲ့သေဘာ။ ဒါပဲ ေစးနဲတြန္႔တိုတယ္ဆုိတာ။ ဆင္းရဲတဲ့ လူနဲ႔ မဆိုင္ဘူးလို႔မထင္နဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မြတ္ဆလင္မ္က အကန္႔ေတြ ကုိယ့္ဘာသာကိုယ္ ခဲြထားၾကတယ္။ ဆိုပါေတာ့။ ဇကားသ္က ဆင္းရဲတဲ့လူေတြေပးဖုိ႔မလိုဘူး။ မဆိုင္ဘူးလို႔ မွတ္ထားၾကတယ္။ ဟာဂ်္ မဆိုင္ဘူးလို႔ထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဆင္းရဲေနရင္ ဖကီရ္ျဖစ္ေနရင္ ဘယ္လိုုဟာဂ်္သြားမလဲ။ `ဇကားသ္´ဘယ္လိုေပးမလဲ။ ဆြာဒ္ကာေတြ ဖိသ္ရာေတြ စားဖို႔ပဲထိုက္တယ္၊ ေပးဖို႔မထိုက္ဘူးေလ။ လူေတြက သတ္မွတ္လိုက္ၾကတာေလ။

`၀အကီမြတ္စ္ ဆြလားသ္၊ ၀အသြဇ္ ဇကားသ္´ ကုရ္အာန္ရဲ႕ေနရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာပါတယ္။ ဘာျခြင္းခ်က္မွမပါဘူး။ `ဆြလာသ္´ကုိ လူတိုင္းတည္ေဆာက္ရမွာျဖစ္သလို `ဇကားသ္´ကုိလည္း လူတိုင္းေပးရ မယ္။ ျခြင္းခ်က္မပါဘူး။ အဲဒီလိုပဲ လူတိုင္းလူတိုင္း ဆင္းရဲသားလည္း ဆြာဒ္ကာေပးရမွာပဲ။ ဆြာဒ္ကာရဲ႕အဓိပၸါယ္က ကုိယ္တစ္ခုခု ဒုကၡေရာက္ၿပီဆုိရင္ ဆန္၊ ၾကက္ဥ၊ ၾကက္ ဘာညာေပါ့။ စုၿပီး ဆင္းရဲသားမိသားစုကုိ ေပးလိုက္၊ အခုထိ ဒီအေလ့ေတြရွိေသးတယ္။ အခုေတာ့ ေငြေပး ဒါမွမဟုတ္ ထမင္းတစ္နပ္ေကၽြးေပါ့။

ရည္ရြယ္ခ်က္က ဘာလဲဆိုရင္ ကုိယ့္ရဲ႕`ဘလာမူစီဘာသ္´ေတြ ကင္းေ၀းေအာင္ ဘယ္ကုိပုိ႔လုိက္တာလဲ။ လုပ္ပံုက တစ္ခုခ်င္း တစ္ခုခ်င္းစီမွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြပါၿပီးသား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနာက္ဆံုးလွဴလိုက္တာေတာင္မွ (ဆြာဒ္ကာေပးတာ၊ လွဴတာေနာ္) ဒါေပမဲ့ အလွဴမွာ ဘာပါလဲ။ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္ပါလဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေစးနည္းတြန္႔တို တယ္ဆိုတာ ေငြတစ္ခုထဲမဟုတ္ဘဲ လူရဲ႕အရည္အေသြး၊ ပညာ၊ ကိုယ္စြမ္း၊ ဉာဏ္စြမ္းအားလံုးေပါ့ေလ။ အဲဒီေနရာ မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လုပ္ေပးႏိုင္စြမ္းရွိတာကုိ လုပ္ေပးရမယ္။ ေစးနည္းတြန္႔တိုေနလို႔မရဘူး။ ေနာက္တစ္ခါ က်မ္းျမတ္ ကုရ္အာန္ ဆူရာဟ္(၁၁) အာယတ္ (၁၀)မွာ-

လူနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေျပာတာက ဘ၀င္ျမင့္တယ္၊ ေမာက္မာပလႊားတယ္၊ ၾကြား၀ါတယ္။ လူဟာ အဲဒီအားနည္း ခ်က္လည္းရွိတယ္ေပါ့ေနာ္။ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ အထင္ႀကီးတယ္။ ျပသနာတစ္ရပ္ကုိ ေအာင္ျမင္စြာ ေျဖရွင္းလိုက္႐ံုနဲ႔ ဘ၀င္ေတြေလဟပ္ေနတယ္ေပါ့။ ဒါကုိလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမွာ အေ၀းႀကီးေတြးၾကည့္ေနစရာမလိုပါ ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလုပ္တစ္ခုေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္တာနဲ႔ `ငါလုပ္လုိက္တာကြ´လို႔ ၾကြားလို႔မဆံုးဘူး။ ေငြေၾကးခ်မ္းသာမႈကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဘ၀ျမင့္တတ္တယ္။ ပညာတတ္ဆုိရင္လည္း ပညာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေမာက္ မာပလႊား ေအာက္ေျခလြတ္တတ္တယ္။ ဒါမ်ိဳးေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မြတ္ဆလင္မ္လူ႔အဖဲြ႕အစည္းမွာ အထူးဂ႐ုစိုက္ ၾကရမယ္။

တကယ္ေတာ့ ေစာေစာကေျပာတဲ့ မြတ္ဆလင္မ္လူ႔အဖဲြ႕အစည္းအတြက္ တာ၀န္၀တၱရားပိုင္းဆုိင္ရာကို မေက်ပြန္ဘူးဆိုရင္ ဘာမွလည္း အက်ိဳးမျပဳႏိုင္ဘူးဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနာက္လည္း ေခါင္းငံု႔ေနရဦးမွာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေခါင္းေမာ့ဖုိ႔မလြယ္ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က တစ္ခုတစ္ေလေလာက္ လုပ္ၿပီးတာ ေလးကုိ ေတာ္ေတာ္ဟုတ္ေလာက္ၿပီထင္ၿပီး ငါကြလုိ႔ ဘ၀င္ေလဟပ္ေနၾကတာက အမ်ားစုျဖစ္ေနတယ္ေလ။ ကၽြန္ ေတာ္အပါအ၀င္ ကၽြန္ေတာ္တို႔မြတ္ဆလင္မ္လူ႔အဖဲြ႕အစည္းမွာ ဒါေတြဟာ အားနည္းခ်က္ေတြပဲေလ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရဲ႕ဘ၀င္ျမင့္မႈေတြဟာ ဘက္ေပါင္းစံုမွာကုိ ရွိေနတယ္။ ေငြခ်မ္းသာတာတစ္ခုတည္းကုိ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အာဏာပါ၀ါ ရလာလို႔ရွိရင္လည္း အဲဒီအေပၚမွာ ေမာက္မာတယ္၊ ဘ၀ျမင့္တတ္ၾကတယ္။

အဲဒီလို ဘ၀င္ျမင့္တယ္ဆိုတာကလည္း သူဘ၀င္ျမင့္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ တာ၀န္၀တၱရားတစ္ခုရွိလိမ့္မယ္။ အဲဒီတာ၀န္ကုိ ထမ္းေဆာင္လုိက္တာနဲ႔ ၿပီးၿပီဆိုၿပီး လက္မေထာင္ေတာ့တာေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီတာ၀န္ဆိုတာကုိ ဘယ္ေလာက္စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီလားဆိုတာ ဘယ္ေလာက္တာ၀န္ေက်ခဲ့ၿပီလဲဆိုတာ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္လည္ဆန္း စစ္ၾကည့္လုိက္ရင္ ဘ၀င္ျမင့္ဖို႔ ထိုက္တန္ရဲ႕လားဆုိတာသိရမယ္။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဆရာဦးျမတ္သူ ေျပာခဲ့ဖူးတာက (ေက်းဇူးရွင္ ဂိုက္ဖမ္းသူမ်ား) တဲ့။ ဆိုလိုတာက ေကၽြးေမြးတယ္၊ အလွဴလုပ္တယ္၊ ဗလီေက်ာင္း ေဆာက္လုပ္လွဴ ဒါန္းတယ္၊ ၿပီးရင္ ကမၺည္းအႀကီးႀကီးထုိး ၾကြားပါတယ္ေပါ့။

အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က လူေတြကုိေပးထားတဲ့ နိအ္မသ္က သူတစ္ေယာက္တည္းသံုးဖုိ႔ မဟုတ္ဘူး။ ငါ့ကုိ အလႅာဟ္ေပးတာ ငါတစ္ေယာက္တည္း၊ ငါ့တစ္မိသားစုတည္းအတြက္လုိ႔ ထင္ရင္၊ ယူဆရင္မွားမယ္။ ဥပမာ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အဖြားတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ အသက္က (၉၀)ေက်ာ္ၿပီ။ ဦးေႏွာက္လည္း သိပ္မေကာင္းေတာ့ဘူး။ သူငယ္ျပန္ၿပီေပါ့။ ေျခေထာက္လည္းမေကာင္းဘူး၊ ႀကိဳးေနတယ္။ ဒီေတာ့ အိမ္မွာရွိတဲ့အျခားလူေတြ ဘယ္ေလာက္ ကရိကထမ်ားမလဲဆိုတာ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္အဆင္ေျပေနတာအားလံုးက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ တကယ့္ ယံုၾကည္ခ်က္၊ ခံယူခ်က္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က ဒီလို နိအ္မသ္ေတြေပးထားတာ ဒီအဖြားတစ္ ေယာက္ေပၚမွာ တာ၀န္ေတြယူထားလို႔ပါ။ တာ၀န္ပ်က္ရင္ နိအ္မသ္ေတြပါေပ်ာက္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီလိုပဲ ခံယူ တယ္။

လူႀကီးမင္းတို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ပတ္၀န္းက်င္မွာ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြမွာပါ။ သက္ႀကီးရြယ္အို ဘိုး၊ ဘြားေတြ ေတာင္း စားေနတယ္။ ေျမပဲ လုိက္ေရာင္းေနတယ္။ သူတို႔ကံဆိုးတယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ထင္မယ္။ အမွန္က သူတို႔ရဲ႕ သားသမီးေတြ ကံဆိုးတာ။ သူတို႔ရဲ႕ေနာက္မ်ိဳးဆက္က ပုိကံဆိုးတာ။ အဲဒီသားသမီးေတြ မ်ိဳးဆက္ေတြ ေငြေၾကး ဥစၥာ ျပည့္စံုတယ္ဆုိရင္ ပိုလို႔ေတာင္ကံဆိုးတာ။ ပိုဆုိးတာက တစ္ခ်ိဳ႕ ဘုိးဘြားရိပ္သာကုိ သြားပို႔ၾကတာ။ သားသမီး ေဆြမ်ိဳးညာတိ၊ ေငြေၾကးဥစၥာျပည့္စံုပါလ်က္နဲ႔ တာ၀န္မယူခ်င္တာနဲ႔ ဘိုးဘြားရိပ္သာပို႔ ေခ်ာင္ထုိးလိုက္ၾကတာ။ ဒါမ်ိဳးက ပုိလို႔ပိုလို႔ ကံဆိုးတာ။

လူတစ္ေယာက္ခ်င္း၊ တစ္ေယာက္ခ်င္းကုိ အလႅာဟ္ေပးထားတဲ့ နိအ္မသ္ေတြဟာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတစ္ရပ္ လံုးနဲ႔သက္ဆိုင္တယ္။ ဒါကုိ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လုိအသံုးခ်ရမလဲဆိုတာ သိထားရမွာျဖစ္တယ္။ ဒီေနရာမွာ ငါလုပ္ တာ၊ ငါေပးတာ၊ ငါလွဴတာဆုိၿပီး ဘ၀င္ေလမဟပ္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာရွိတဲ့ ဥစၥာဓန၊ ေငြေၾကး၊ အရည္အေသြး၊ စြမ္းအားေတြဟာ အလႅာဟ္နိအ္မသ္ေတြ တစ္ဦးတည္းပိုင္၊ တစ္ဦးတည္းဆုိင္တဲ့အရာမဟုတ္ဘူး။ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းတစ္ရပ္လံုးအတြက္ အသံုးခ်ဖို႔ျဖစ္တယ္။ ဒါကုိ သေဘာေပါက္ထားရမယ္။ တာ၀န္ရွိတယ္လို႔ မွတ္ရ မယ္။ မလုပ္ရင္ တာ၀န္ပ်က္ကြက္မယ္။ အလႅာဟ္နဲ႔ တစ္ေန႔စာရင္းရွင္းရမယ္။ ၿပီးေတာ့ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ ဆူရာဟ္(၁၁) အာယတ္(၉)မွာ-

`ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းမဲ့သူ´ ။ ဘာကုိဆိုလိုတာလဲဆိုရင္ လူဟာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လည္း ကင္းမဲ့တတ္တယ္။ နည္းနည္းေလး အဆင္မေျပေတာ့ဘူးဆို `သြားပါၿပီကြာလို႔´ ညည္းတြားေတာ့တာပဲ။ လမ္းစျမင္ရင္ ထုိးေဖာက္ခ်င္ တဲ့ အရည္အေသြးဟာ လူမွာ မူလကတည္းက နည္းတယ္။ ေအာင္ျမင္ၿပီဆိုရင္လည္း ေနရာ၀င္ယူဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနတဲ့လူလည္းရွိတယ္။ နည္းနည္းေလး အတုိက္အခိုက္၊ အတားအဆီးေရာက္လာၿပီဆိုတာနဲ႔ လူဟာ အလႅာဟ္ နဲ႔ မလံုေလာက္ေတာ့ဘူးလို႔ ထင္လာတယ္။ ယံုၾကည္ခ်က္ပိုင္းဆိုင္ရာမွာ မခိုင္ၿမဲေတာ့ဘူး။ ကေလးမရလို႔ ဒရ္ဂါ သြားတဲ့လူနဲ႔၊ ေညာင္ပင္ကုိ ဦးတိုက္တဲ့လူနဲ႔၊ အမဲသားမစားနဲ႔လို႔ ဆရာကေျပာလို႔ မစားတဲ့လူ၊ သက္သတ္လြတ္စား တဲ့လူနဲ႔၊ မြတ္ဆလင္မ္ဆိုသူအခ်ိဳ႕ရဲ႕ လုပ္ပံုကိုင္ပံုက ယံုၾကည္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ `လားအီလားဟ အစ္လႅလ္လာဟ္´ကုိ ေရထဲေမွ်ာျပစ္လုိက္သလိုျဖစ္ေနတယ္။

အလႅာဟ္ကုိ ယံုၾကည္ပါတယ္ဆိုေပမဲ့ ကုရ္အာန္ေပၚမွာ ဘ၀တည္ေဆာက္မႈမရွိတဲ့အတြက္ နည္းနည္း ေလး အတားအဆီး၊ အခက္အခဲျဖစ္ရင္ အလႅာဟ္အျပင္ အျခား အားကိုးအားထားရာေတြကုိ ရွာၾကတယ္။ ကုရ္အာန္တစ္အုပ္တည္းနဲ႔ မၿပီးျပည့္စံုဘူး၊ မလံုေလာက္ဘူးဆိုတာကလည္း အဲဒီအခ်က္ထဲမွာပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ လဲဆိုေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ေနၿပီေလ။ ဘယ္လိုေနထိုင္ရမယ္၊ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ၊ ဘာေတြလုပ္ရမလဲ၊ ဒုကၡ ေရာက္မယ္၊ ငရဲထဲေရာက္မယ္၊ စစ္ေဆးေမးျမန္းမယ္။ အဲဒီအတြက္ အေျဖထုတ္ဖို႔ကလည္း ကုရ္အာန္ကုိ မကၽြမ္း ဘူး၊ မသိဘူး၊ နားမလည္ဘူးဆိုေတာ့ အျခားျခားေသာ ပညာရွင္ဆိုသူေတြ ေျပာဆိုမႈ၊ ေရးသားမႈ က်မ္းဂန္ေတြကုိ အားကိုးအားထားျပဳလာၾကတယ္။ ဒီေတာ့ အလႅာဟ့္အျပင္ အျခားအရာ အားကိုးတယ္ဆိုတာ အဲဒါလည္းပါတယ္။

က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္မွာ ဗလီထဲကုိ အလႅာဟ္နဲ႔ယွဥ္ၿပီး ကိုးကြယ္စရာ မယူလာနဲ႔တဲ့။ ဒါက ႐ုပ္ထုတစ္ခု၊ ဓါတ္ပံုတစ္ပံု၊ ဒါကုိ ဗလီထဲမယူလာနဲ႔လို႔ ဆိုလိုရင္းမဟုတ္ဘူး။ အဓိက ေျပာခ်င္တာက အလႅာဟ့္အမိ္န္႔ဥပေဒ ေတြကုိ နာခံဘ၀တည္ေဆာက္တဲ့အခါမွာ ယွဥ္တြဲၿပီး ဘာတစ္ခုနဲ႔မွ တန္းတူမထားနဲ႔။ ဒါနဲ႔လည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဟိုဟာနဲ႔လည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ `ရွရစ္က္´ ပဲ။ လူဟာ မူလကတည္းက အားနည္းခ်က္ကရွိေနေတာ့ အဆင္မေျပမႈနဲ႔ေတြ႕တာနဲ႔ အားကိုးရာရွာတတ္တာ ဓမၼတာပဲေလ။ ယံုၾကည္ခ်က္က လည္း မခိုင္မာေတာ့ ပိုဆုိးတာေပါ့။

ေနာက္ဆံုးအခ်က္ကေတာ့ အလြန္တရာ ေက်းဇူးကန္းသူမ်ား၊ လူေတြဟာ အဆင္ေျပလာၿပီဆိုရင္ အလႅာဟ္ကုိေမ့ၿပီ။ အဆင္ေျပေနရင္ သိပ္သတိမရဘူး။ အားမွ အခ်ိန္ေတြ အရမ္းပိုေနမွ ဗလီသြားမယ္ေပါ့။ ကား၀ယ္၊ တုိက္၀ယ္၊ အျမတ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ျပန္ေရာင္းထြက္ဖို႔ ဘိုးေတာ္၊ မယ္ေတာ္ဆီ ခ်ဥ္းကပ္၊ ေညာင္ပင္ ဦးတိုက္၊ ဟုတ္ေနတာပဲ။ အခ်ိဳ႕မြတ္ဆလင္မ္ဆိုသူမ်ားေပါ့။ အဆင္မေျပဘူးဆိုတာနဲ႔ အလႅာဟ္ေတာ့ ငါ့ကုိျပၿပီ ဒုကၡပါပဲ။ ဗလီထဲေရာက္လာ နမားဇ္ဖတ္ ဒုအာေတာင္း၊ ဟိုဖက္ျခမ္းက ကိုးကြယ္ရာေတြ ဟိုဖက္မွာထားခဲ့ၿပီ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီတိုင္းျပည္မွာ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာထဲက မြတ္ဆလင္မ္ေတြဟာ အတူတကြ လက္တဲြပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီေန႔ထိ ရပ္တည္ႏိုင္တာက ေရွးမ်ိဳးဆက္ရဲ႕ image ေၾကာင့္ ပဲျဖစ္တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔အတူ ဦးရာဇတ္လိုပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး၊ ဦးေဖခင္လိုပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး၊ ဗမာႏိုင္ငံမွာ ပထမဦးဆံုး တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢရဲ႕ ဥကၠ႒ဦးထြန္းစိန္ မြတ္ဆလင္မ္ျဖစ္တယ္။ ဟိုး ရခိုင္ျပည္နယ္က မြတ္ဆလင္မ္။ ပထမဦးဆံုး ဗကသဥကၠ႒ ဦးရာရွစ္ မြတ္ဆလင္မ္ပဲ။ ၁၉၈၈- (၈၈)ေက်ာင္းသားအေရးအခင္း လႈပ္ရွားမႈသမိုင္းမွာ ပါ၀င္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္သိတယ္ေနာ္။ ကုိျမေအး မြတ္ဆလင္မ္ပဲ။ အခုေနာက္ဆံုး ကၽြန္ေတာ္တို႔ဗမာႏုိင္ငံလံုး ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢျဖစ္ေျမာက္ေရးထဲမွာ တစ္ေယာက္ပါတယ္။ ကုိစည္သူေမာင္ မြတ္ဆလင္မ္ပဲ။ ဆိုလိုခ်င္တာက ကၽြန္ေတာ္တို႔မြတ္ဆလင္မ္ေတြဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕က်ရာက႑ အသီးသီးမွာ ဟိုး ပေ၀သဏီက ဘိုးေတာ္ဘုရားလက္ထက္တို႔၊ မင္းတုန္းသီေပါလက္ထက္တို႔ကုိ ထားလိုက္အံုး။ လက္ေတြ႔ႏုိင္ငံေရး နယ္ပယ္ထဲမွာကုိ အက်ိဳးျပဳခဲ့တဲ့မြတ္ဆလင္မ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဒီကေန႔ ေက်းဇူးကန္းျခင္း ခံရတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔မြတ္ဆလင္မ္ေတြလည္း ဒီလုိုပဲေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္ဖက္လံုးကုိေျပာမွာ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဒီကေန႔ ရပ္တည္ေနႏိုင္တာ ဟိုးအေရွ႕က image ေတြေၾကာင့္ ရပ္တည္ေနႏုိင္တာ။ ဒီကေန႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်းဇူး ကန္းေနၾကတယ္။ အဲဒီ image ေတြပ်က္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ပဲ လုပ္ပစ္လိုက္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လုပ္ၿပီး၊ ဖ်က္ဆီးၿပီး ေက်းဇူးကန္းလုိက္ၾကတာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အေပၚမွာ ေကာင္းက်ိဳးျပဳခဲ့တဲ့ ျမန္မာမြတ္ဆလင္မ္သမိုင္း တစ္ခုလံုးကုိ ကုလားမြတ္ဆလင္မ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ပစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ လူ႔အခြင့္အေရးကုိ လက္ညႈိးထုိးလက္ကိုင္ျပဳ တယ္။ ျမန္မာမြတ္ဆလင္မ္ သမိုင္းေၾကာင္းတစ္ခုလံုးကုိ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေက်းဇူးကန္းခဲ့တယ္။

တစ္ဖက္ကၾကည့္ရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ မြတ္ဆလင္မ္လူ႔အဖဲြ႕အစည္းဟာ သမိုင္းမွာပါ၀င္ခဲ့တဲ့၊ သမိုင္းမွာ စြမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ သူေတြရဲ႕မ်က္ႏွာကုိမွမေထာက္ ေက်းဇူးကန္းျခင္းခံရပါတယ္။ ဒါဟာ လူမွာရွိတဲ့ အင္မတန္ အား နည္းတဲ့ ေက်းဇူးကန္းျခင္းပဲ။ ဒါေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အားလံုး ေရွာင္ရွားၿပီး၊ လူနဲ႔ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္ အက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္း ေတြမွာ တာ၀န္သိတတ္စြာ၊ တာ၀န္ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ႏုိင္ပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္အပ္ပါတယ္ ။ ။

က်မ္းေတာ္ျမတ္ကုရ္အာန္ကေဖာ္ျပေသာ လူတို႔၏အားနည္းခ်က္မ်ား

ကုရ္အာန္သုေတသီ ဦးတင္ထြန္းဦး

`အတ္စၥလားမုအလိုင္းကြန္းမ္ ၀ရဟ္မသြလ္လားဟိ ၀ဘရကာသုဟု´