အစၥလာမ့္ဥပေဒ (ရွရီအာဟ္) အပိုင္း(၃)
အစၥလာမ့္ဥပေဒ (ရွရီအာဟ္)
အပိုင္း(၃)
မုဖ္သီ ဦးစန္းေအာင္ (B.Sc)
အခုလိုျမင့္ျမတ္လွတဲ့ ေယာင္မြလ္ဂ်ဳမုအာေန႔မွာ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ကုိ ေအဗါဒသ္ျပဳရန္ ၾကြေရာက္လာ ၾကတဲ့ ဂ်မာအသ္သားမ်ားခင္ဗ်ား-
`အတ္စၥလားမုအလိုင္းကြန္းမ္ ၀ရဟ္မသြလ္လားဟိ ၀ဘရကာသုဟု´
ဒီကေန႔ ကၽြန္ေတာ္တင္ျပမယ့္အပိုင္းက “အစၥလာမ့္ရွရီအာဟ္” အပိုင္း(၃)ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကေန႔ ကၽြန္ေတာ္ တင္ျပ မယ့္အပိုင္းမွာေတာ့ ေနရာေဒသတစ္ခု၊ တိုင္းျပည္တစ္ခုမွာ အစၥလာမ့္ရွရီအာဟ္ကို က်င့္သံုးမယ္ဆိုရင္ “အိဂ်္ေတဟာဒ္” လို႔ေခၚတဲ့ “က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ကို မူလအႏွစ္သာရမေပ်ာက္ပဲ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ အနက္ဖြင့္ ဆိုျခင္းအပိုင္းကို အဓိကထားရမယ့္အေၾကာင္း ဦးစားေပးတင္ျပသြားပါမယ္။ ဒီအပိုင္းကို မတင္ျပမီ ေရွးဦးစြာ ခြတၱဗာဟ္နိဒါန္းပိုင္းမွာ ရြတ္ဖတ္ခဲ့တဲ့ ကုရ္အာန္(၂း၂၆၉)ကို ရွင္းျပပါရေစ။
“ အလႅာဟ္အရွင္အျမတ္သည္ သူ႕အလုိရွိေတာ္မူေသာ သူတို႔အား ‘ဟိက္မာသ္’ ဟူေသာ ဉာဏ္အေျမာ္ အျမင္ရွိမႈကို ခ်ီးျမႇင့္ေတာ္မူလိမ့္မည္။ အၾကင္သူတစ္ဦးအတြက္ ယင္းကဲ့သို႔ ‘ဟိက္မာသ္’ ဉာဏ္ပညာ အေျမာ္အျမင္ ခ်ီးျမႇင့္ခံရျခင္းသည္ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ၊ မ်ားေျမာင္လွစြာေသာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာ ကိုခ်ီးျမႇင့္ခံရျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ အသိဥာဏ္ပညာရွိသူတို႔မွအပ သတိသံေ၀ဂတရားကို မည္သူမွ်ရရွိမည္မဟုတ္ေပ ” (ကုရ္အာန္ – ၂း၂၆၉)
အထက္ပါအာသတ္(၂း၂၆၉)မွာပါရွိတဲ့ “အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္အလိုရွိသူ”ဆိုတဲ့ သေဘာက အလႅာဟ္အ ရွင္ျမတ္ရဲ႕လမ္းညႊန္ခ်က္ကို နားလည္သေဘာေပါက္ေအာင္ လိုက္နာႀကိဳးပမ္းသူကို ရည္ညႊန္းျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ဟာ သူ႔ရဲ႕လမ္းညႊန္ခ်က္အေပၚမွာနားလည္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္သူ ေတြကို အလုိရွိမွာျဖစ္ပါတယ္။ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ရဲ႕လမ္းညႊန္ခ်က္ကို နားလည္ေအာင္ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ျခင္း မရွိသူတစ္ဦးကေတာ့ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ရဲ႕အလိုရွိသူစာရင္းမွာ ဘယ္လိုမွမပါ၀င္ႏိုင္ပါဘူး။
ဆက္လက္ၿပီး အစၥလာမ့္ရွရီအာဟ္”ကို လက္ကိုင္ျပဳတဲ့အခါမွာ “အိဂ်္ေတဟာဒ္”ရဲ႕သေဘာက အဓိက အခန္းကပါ၀င္တဲ့အပိုင္းကို တင္ျပသြားပါမယ္။ ေရွးဦးစြာ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္(၅း၃၈)မွာ
“ ခိုးသူေယာက္်ားျဖစ္ေစ၊ ခိုးသူမိန္းမျဖစ္ေစ၊ သူတို႔က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ လုပ္ရပ္၏အတိုင္းအတာႏွင့္အညီ သူတို႔၏ လက္မ်ားကို ျဖတ္ေတာက္ၾကေလကုန္။ ယင္းသည္ကား အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ထံမွ လူသားတို႔ သတိသံေ၀ဂ တရားရရွိၾကရန္ သတိေပးဆံုးမခ်က္ျဖစ္သည္” (ကုရ္အာန္-၅း၃၈)
ဒီအာယသ္ကို ေလ့လာၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ကုရ္အာန္မွာ ခိုးသူကိုလက္ျဖတ္ဖို႔ သတ္မွတ္ထားေပမယ့္ လက္ရဲ႕ဘယ္ေလာက္အထိကို ျဖတ္မလဲဆိုတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အတိအက်မျပ႒ာန္းထားပါဘူး။ လက္ေကာက္ ၀တ္ကျဖတ္ရမွာလား၊ တံေတာင္ဆစ္က ျဖတ္ရမွာလား၊ လက္ေမာင္းက ျဖတ္ရမွာလား။ ဘယ္အပိုင္းကို ျဖတ္ရ မွာလဲဆိုတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အျငင္းပြားရမယ့္သေဘာလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ဗိုက္ဆာလြန္းလို႔ သရက္သ သီးတစ္လံုး ခိုးစားမိတဲ့ ႏြားေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္နဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ဘ႑ာေငြကို အထုပ္လုိက္၊ အထည္လိုက္ ခိုးေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ျပစ္ဒဏ္တစ္မ်ဳိးတည္း၊ တစ္တန္းစားတည္းသတ္မွတ္ၿပီး လက္ျဖတ္မွာလား။ ေနာက္တစ္ဖက္ကၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ဥပမာ – ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံအစိုးရတစ္ရပ္ရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ပံုညံ့ဖ်င္းမႈေၾကာင့္ ေငြ ေၾကးေဖာင္းပြမႈေတြ မတရားျဖစ္လာတယ္။ ဒီဒဏ္ကို တိုက္႐ိုက္ခံရမယ့္သူေတြက ႏိုင္ငံ့၀န္ထမ္းေတြျဖစ္တယ္။ ၀န္ထမ္းေတြရတဲ့လစာနဲ႔ ကုန္ေစ်းႏႈန္း မတန္တဆကြာျခားလာတဲ့အေပၚမွာ မိသားစုအတြင္း မေလာက္မငွမႈ ေတြျဖစ္လာတယ္။ ဒီမွာပဲ မ႐ိုးသားမႈေတြ၊ လာဘ္စားမႈေတြ၊ ခိုး၀ွက္မႈေတြေပၚလာတတ္ပါတယ္။ ဒီလူေတြကို လက္ျဖတ္ပစ္ရမယ္ဆိုရင္ အဲဒီ ႏိုင္ငံသားေတြဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဆံု ေတြ႕ရင္ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ဖို႔၊ “ဆလာမ္”ေပးဖို႔ လက္ေတာင္ရွိၾကမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါဆိုရင္ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ ရဲ႕ျပ႒ာန္းခ်က္ဟာ အက်ပ္အတည္းနဲ႔ဒုကၡေရာက္ေနသူေတြဖက္က မရပ္တည္ေပးေတာ့ဘူးလား။
အမွန္တကယ္မွာေတာ့ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ရဲ႕ျပ႒ာန္းခ်က္ဟာ အစၥလာမ့္ရွရီအာဟ္၊ အစၥလာမ့္ဥပေဒပါ ပဲ။ ဒီဥပေဒကိုက်င့္သံုးဖို႔ရာ “အိဂ်္ေတဟာဒ္”လို႔ေခၚတဲ့ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ကို မူလအႏွစ္သာရမေပ်ာက္ ပ်က္ဘဲ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔အနက္ဖြင့္ဆိုတဲ့ ပညာရပ္တစ္ခုကိုအသံုးခ်ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ က လူသားေတြကို ကေလးငယ္တစ္ေယာက္လို ကုရ္အာန္ရဲ႕အႏွစ္သာရေတြ၊ အနက္သေဘာေတြကို ခူးခပ္ၿပီး ဇြန္းနဲ႔ခြံ႕ေကၽြးမွာမဟုတ္ပါဘူး။ လူေတြကသာ ကိုယ္တိုင္ခ်က္ျပဳတ္ၿပီး၊ ကိုယ္တိုင္ေမႊေႏွာက္ခူးခပ္ၿပီး၊ စားရမွာ ျဖစ္ ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က လူသားေတြကို ကုရ္အာန္မခ်ေပးခင္မွာကတည္းက စဥ္းစားေတြးေခၚ၊ သံုးသပ္ႏိုင္တဲ့စြမ္းအားေတြကို ခ်ီးျမွင့္ထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တရားသေဘာတစ္ရပ္ ျဖစ္တဲ့ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္အာယသ္ေတာ္တစ္ရပ္ကို လူေတြရဲ႕စဥ္းစားေတြးေခၚမႈအေပၚမွာ အေျခခံထားတဲ့ သေဘာတရားနဲ႔ယွဥ္ၿပီး အနက္ေကာက္ယူတတ္ဖို႔ အထူးအေရးတႀကီး လိုအပ္ေနပါတယ္။ ကုရ္အာန္ရဲ႕ေနရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာလည္း စဥ္းစားေတြးေခၚဖို႔ဆင္ျခင္သံုးသပ္ဖို႔ လမ္းညႊန္အမိန္႔ေပးထားပါတယ္။
အထက္မွာတင္ျပခဲ့တဲ့ ကုရ္အာန္(၅း၃၈)အရဆိုရင္ သူခိုးတစ္ေယာက္ကိုဖမ္းမိတာနဲ႔ လက္ျဖတ္ပစ္ရ မယ္လုိ႔ “အိဂ်္ေတဟာဒ္”သေဘာနဲ႔ ခ်ိန္ထိုးမယ္ဆုိရင္ ရည္ညႊန္းထားျခင္းမရွိေၾကာင္းကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီလုိ ရည္ညႊန္းထားျခင္းမရွိေၾကာင္းကို ဒီ အာယသ္္မွာပါရွိတဲ့ “ဂ်ဇားအန္ဘိမာကဆဗား” “သူတို႔ႏွစ္ဦးလံုး က်ဴးလြန္ခဲ့ သည့္လုပ္ရပ္ႏွင့္အညီ”ဆိုတဲ့ စကားစုက ျပဆိုေနပါတယ္။ ဒီစကားစုအရ က်ဴးလြန္သူတစ္ဦးဟာ ခိုးမႈကိုဘယ္ အတိုင္းအတာ၊ ဘယ္အဆင့္အထိ က်ဴးလြန္ခဲ့သလဲ။ ဘာေၾကာင့္ က်ဴးလြန္ရသလဲဆိုတဲ့ အပိုင္းေတြကို ဆန္း စစ္စံုစမ္းဖို႔လိုအပ္လာပါတယ္။ ဒီလို စံုစမ္းစစ္ေဆးဖို႔ ကုရ္အာန္(၂း၂၆၉)မွာပါရွိတဲ့ “အူလုလ္အလ္ဗားဗ္”လို႔ေခၚ တဲ့ ပညာရွင္အစုအဖြဲ႕တစ္ရပ္လိုအပ္လာပါလိမ့္မယ္။ ထင္သာျမင္သာရွိေအာင္ တင္ျပရမယ္ဆိုရင္ “တရားေရး အဖြဲ႕”ဆိုပါေတာ့။ ဒီအဖြဲ႕က စံုစမ္းစစ္ေဆးရပါလိမ့္မယ္။ ျပစ္မႈရဲ႕အတိမ္အနက္ကို စစ္ေဆးေဖာ္ထုတ္ရပါမယ္။ လူတစ္ေယာက္က ခိုးမႈတစ္ခုကို က်ဴးလြန္ၿပီဆုိတာနဲ႔ မေတာ္ေလာဘေၾကာင့္ ခိုးရတာလား၊ တကယ္အဆင္မ ေျပလို႔ က်ဴးလြန္မိတာလား၊ မေတာ္တဆျဖစ္တာလား၊ ႀကံမိႀကံရာျဖစ္တာလား၊ ဒီအပိုင္းေတြကို စိစစ္ဖို႔ ကုရ္ အာန္(၅း၃၈)မွာပါရွိတဲ့ “သူတို႔ႏွစ္ဦးစလံုး က်ဴးလြန္ခဲ့သည့္လုပ္ရပ္ႏွင့္အညီ”ဆိုတဲ့စကားစုက လမ္းညႊန္ေနပါ တယ္။
တစ္ဆက္တည္းမွာ ေနာက္အာယသ္ျဖစ္တဲ့ (၅း၃၉)မွာေတာ့ ဒီလိုျပ႒ာန္းထားပါတယ္။
“ သို႔ျဖစ္ရာ မည္သူမဆို ျပစ္မႈတစ္ရပ္ကို က်ဴးလြန္ၿပီးေနာက္ သတိသံေ၀ဂတရားရရွိၿပီး အလႅာဟ္အရွင္ ျမတ္ထံေတာ္၌၀န္ခ်၍ မိမိကိုယ္ကိုယ္ျပဳျပင္ခဲ့သည္ရွိေသာ္ ဧကန္မလြဲ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က သူ၏၀န္ခ်မႈ ကို လက္ခံေတာ္မူ၏….” (ကုရ္အာန္-၅း၃၉)
ဒီအာယသ္(၅း၃၉)ကေတာ့ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အျမင္မွန္ရၿပီး သတိသံေ၀ဂရသြားသူတစ္ ေယာက္အတြက္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က ခြင့္လႊတ္လုိက္တဲ့သေဘာကိုရည္ညႊန္းေနပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ ေတာ္တုိ႔ သေဘာေပါက္ရမွာက ကုရ္အာန္(၅း၃၈)အရ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္တဲ့အတိုင္းအတာနဲ႔အညီ လက္ျဖတ္ခိုင္း ထားေပမယ့္ အျမင္မွန္ရၿပီး ေသာ၀္ဗာဟ္ျပဳသူတစ္ဦးအတြက္ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ျပဳထားျပန္တယ္။ ဆိုလိုတာ က ကုရ္အာန္ရဲ႕ဥပေဒျပ႒ာန္းခ်က္ဟာ အျမင့္ဆံုးေသာျပစ္ဒဏ္နဲ႔ အနိမ့္ဆံုးေသာ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ကိုေပး ထားတဲ့အတြက္ တရားစီရင္ေရးအဖြဲ႕အေနနဲ႔ ျပႆနာတစ္ရပ္ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရာမွာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကို ရရွိသြားမယ့္သေဘာကို ရည္ညႊန္းေဖာ္ေဆာင္ပါတယ္။ ဒီအပိုင္းေလ့လာၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အစၥလာမ့္ ရွရီအာဟ္၊ အစၥလာမ့္ဥပေဒဆိုတာက ေလွနံဓားတစ္၊ တရားေသသတ္မွတ္ခ်က္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေပၚလြင္ ထင္ရွားပါတယ္။
ေနာက္႐ႈေထာင့္တစ္ခုက သံုးသပ္မယ္ဆုိရင္လည္း ခိုးမႈက်ဴးလြန္သူကို “လက္ျဖတ္ပါ”ဆိုတဲ့ ကုရ္အာန္ ရဲ႕ျပ႒ာန္းခ်က္ဟာ “အိဂ်္ေတဟာဒ္”ပညာရပ္အေပၚ အေျခခံၿပီး က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔သံုးသပ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ လူ တစ္ေယာက္ကို ခိုးမႈက်ဴးလြန္မယ့္အေနအထားနဲ႔ ျပတ္ေတာက္သြားေအာင္ ျပဳလုပ္လုိက္ျခင္းကိုလည္း ကုရ္ အာန္က ရည္ညႊန္းေနပါတယ္။ ဥပမာ-လစာမေလာက္မငွျဖစ္ေနတဲ့ ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ကို ခိုးမႈမက်ဴးလြန္ရ ေအာင္ ေလာက္ငွတဲ့လစာတိုးေပးလုိက္ျခင္း၊ အပို၀င္ေငြရေအာင္ လုပ္ငန္းခ်ဲ႕ထြင္ေပးလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ ခိုးမႈနဲ႔ ကင္းကြာသြားေအာင္၊ ျပတ္ေတာက္သြားေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးျခင္းဟာလည္း ကုရ္အာန္ရဲ႕လမ္းညႊန္ခ်က္ကို မွန္ ကန္စြာအေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးလိုက္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရတစ္ရပ္က ျပည္သူေတြရဲ႕ဘ၀ကို တိုးတက္ ျမင့္မားေအာင္ ေဖာ္ေဆာင္ေပးျခင္း၊ အလုပ္ရွင္က အလုပ္သမားေတြရဲ႕ စား၀တ္ေနေရးကို အဆင္ေျပတိုးတက္ ေအာင္ စီမံေဆာင္ရြက္ေပးျခင္းတို႔ဟာ ဒီအာယသ္ရဲ႕အလုိသေဘာကို သြယ္၀ိုက္ၿပီး လိုက္နာေဆာင္ရြက္ေနျခင္း ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ကို “အိဂ်္ေတဟာဒ္”လုပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ အထူးသတိျပဳရမယ့္ “တရားသေဘာ” (principle truth) နဲ႔ “သေဘာတရား” (Matter Pertaining to ideology) အေၾကာင္းကို ဦးစြာတင္ျပပါရေစ။ တရားသေဘာဆိုတာက မူလအေျခခံသေဘာ၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ပါ မူရင္းျပ႒ာန္းခ်က္ကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ အရဗီကို “အူစူလ္”(Primary factor)ကို ရည္ညႊန္းျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ သ ေဘာတရားဆိုတာက မူလအေျခခံသေဘာကို ထပ္မံဆင့္ပြားၿပီး အက်ယ္တ၀င့္အနက္ေကာက္ယူမႈကို ဆိုလို ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အရဗီသေဘာနဲ႔ “ဖူ႐ုအ္” (Secondary factor) ကို ရည္ညႊန္းေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
တရားသေဘာမွာ ေခတ္စနစ္၊ ေဒသနဲ႔ လူမႈ၀န္းက်င္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြရဲ႕ စြက္ဖက္မႈကေန ၿပီး ကင္းလြတ္ပါတယ္။ ဆိုလိုတာက အဲဒီေခတ္စနစ္၊ ေဒသနဲ႔လူမႈ၀န္းက်င္ေတြက တရားသေဘာကို မလႊမ္းမိုး ႏိုင္ပါဘူး။ တရားသေဘာကသာ အဲဒီအရာေတြအေပၚမွာ လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ထားပါတယ္။ တစ္နည္းေျပာရရင္ တရားသေဘာျဖစ္တဲ့ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္အေပၚမွာ ေခတ္စနစ္တို႔၊ ေဒသတို႔၊ လူမႈ၀န္းက်င္တို႔က မလႊမ္းမုိးႏိုင္ ဘဲ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ကသာ အဲဒီေခတ္စနစ္၊ ေဒသနဲ႔ လူမႈ၀န္းက်င္ေတြအေပၚ လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ျခင္းကို ရည္ညႊန္းျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ဟာ စတင္က်ေရာက္ခ်ိန္ကစၿပီး “ကိယာမသ္”ေန႔ထိတိုင္ ေျပာင္းလဲျဖစ္ေပၚလာမယ့္ ေခတ္စနစ္၊ ေဒသဆိုင္ရာနဲ႔ လူမႈ၀န္းက်င္အားလံုးကို ဦးေဆာင္လမ္းျပသြားမယ္ လို႔ သတ္မွတ္လက္ခံယံုၾကည္ထားျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို လက္ခံယုံၾကည္တဲ့အေပၚမွာ တရားသေဘာျဖစ္ တဲ့ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ဟာ မေျပာင္းလဲေသာသစၥာတရား (Absolute truth) တစ္နည္းအားျဖင့္ “ပရမတၱသစၥာ တရား”အျဖစ္ သတ္မွတ္ျခင္းခံခဲ့ရပါတယ္။
သေဘာတရားဆိုတာကေတာ့ တရားသေဘာလိုမဟုတ္ဘဲ ေခတ္စနစ္၊ ေဒသနဲ႔လူမႈ၀န္းက်င္ရဲ႕ စြက္ ဖက္လႊမ္းမိုးမႈမ်ားရွိပါတယ္။ သေဘာတရားဆိုတာက ေခတ္စနစ္ေတြ၊ ေဒသေတြ၊ လူမႈ၀န္းက်င္ေတြရဲ့လႊမ္းမိုးမႈ အေပၚမူတည္ၿပီး အၿမဲတမ္းေျပာင္းလဲျဖစ္ပ်က္လ်က္ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သေဘာတရားတစ္ရပ္သည္ ေခတ္တိုင္း၊ စနစ္တိုင္း၊ လူမႈ၀န္းက်င္တိုင္းနဲ႔ အံ၀င္ခြင္က်မႈမရွိဘဲ ေျပာင္းလဲျပင္ဆင္အနက္ေကာက္ယူေနရတဲ့ အေပၚမွာ သမုတိသစၥာ(Relative truth) လို႔ေခၚတ့ဲ အေျခအေနတစ္ရပ္အေပၚမွာ ေၾကာင္းက်ဳိးဆက္စပ္ၿပီး တဒဂၤသာ မွန္ေသာ အမွန္တရားပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဆိုလိုခ်င္တာက တရားသေဘာျဖစ္တဲ့ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ရဲ့ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားဟာ ေျပာင္းလဲမႈမရွိဘဲ အၿမဲတမ္းဦးေဆာင္လမ္းညႊန္မႈျပဳေနၿပီး ကုရ္အာန္အေပၚအေျခခံထားတဲ့ သေဘာတရားဆိုတဲ့ အခန္းက႑ကေတာ့ ေခတ္စနစ္၊ ေဒသနဲ႔လူမႈပတ္၀န္းက်င္အေပၚမူတည္ၿပီး ေျပာင္းလဲ အနက္ေကာက္ယူသြားရမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုရ္အာန္အာယသ္ေတာ္ အေျမာက္အျမားမွာ စဥ္းစားဖို႔၊ ေတြးေခၚေျမွာ္ျမင္ဖို႔ လမ္းညႊန္ထားတာကိုေတြ႕ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒီေနရာမွာ အထူးသတိထားရမယ့္အခ်က္တစ္ရပ္ကိုလည္း တင္ျပလိုပါတယ္။ သတိျပဳရမယ့္ အခ်က္က “သေဘာတရား”သည္ “တရားသေဘာ”ရဲ႕ေဘာင္ကိုေက်ာ္လြန္ၿပီး အနက္မေကာက္ယူမိဖို႔ပဲ ျဖစ္ပါ တယ္။ ဆိုလိုခ်င္တာက တရားသေဘာျဖစ္တဲ့ “အူစူလ္”-(Primary factor)-ရင္းျမစ္သေဘာကို သေဘာတရား ျဖစ္တဲ့ “ဖူ႐ုအ္”-Secondary factor-ဆင့္ပြားအနက္ေကာက္ယူျခင္းက ေက်ာ္လြန္သြားလို႔မရပါဘူး။ ဥပမာအား ျဖင့္ အစၥလာမ့္ဥပေဒ အပိုင္း(၂)မွာ ကုရ္အာန္(၂၂း၂၇)ကို ကၽြန္ေတာ္တင္ျပခဲ့တာရွိပါတယ္။ အဲဒီ အာယသ္မွာ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က လူသားေတြကို “ဟဂ်္”ျပဳလုပ္ဖို႔ဖိတ္ေခၚရာမွာ “ကုလားအုတ္”မ်ားစီးၿပီးလာၾကမယ္လုိ႔ ေဖာ္ျပ ထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီကေန႔မွာေတာ့ လူေတြက “ဟဂ်္”သြားရာမွာ ေလယာဥ္ေတြစီးၿပီးသြားေနၾကတယ္။ ဒါက တရားသေဘာတစ္ရပ္ကို သေဘာတရားက ေဘာင္ေက်ာ္ၿပီးေဆာင္ ရြက္တဲ့ ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ “ဟဂ်္”ျပဳလုပ္ဖို႔ “မကၠာဟ္”ကိုမသြားဘဲ ေနရာေဒသတစ္ခုခုက စိတ္ကူးနဲ႔ “ဟဂ်္”ျပဳလုပ္လို႔ရတယ္လို႔ဆိုလာရင္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိမိကိုယ္တိုင္ “ဟဂ်္”မသြားဘဲ အျခားတစ္ဦး တစ္ေယာက္ကို “ဟဂ်္”ျပဳဖို႔ ကိုယ္စားလႊတ္္ လို႔ရတယ္လုိ႔ေျပာလာရင္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဒီလိုေျပာဆုိလုပ္ေဆာင္ ခ်က္မ်ားသည္ မူလတရားသေဘာ (အူစူလ္)ကို ေဘာင္ေက်ာ္သြားတဲ့ သေဘာတရား(ဖူ႐ုအ္)မ်ားသာျဖစ္တဲ့ အတြက္ အစၥလာမ့္ရွရီအာဟ္က လက္မခံပါဘူး။
ေကာင္းၿပီ။ ဒါဆိုရင္ မူလတရားသေဘာ(အူစူလ္)လည္း မေပ်ာက္ပ်က္သြားေအာင္ သေဘာတရား(ဖူ ႐ူအ္)အပိုင္းမွာလည္း က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ အနက္ဖြင့္ဆိုႏိုင္ေအာင္ ေရွးပညာရွင္ႀကီးေတြက ဘယ္လိုအေျခခံမူ ေတြ၊ ဘယ္လုိပညာရပ္ေတြကိုအေျခခံၿပီး က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ကို ဖြင့္ဆိုခဲ့လဲဆိုတာကို ဆက္လက္တင္ျပသြား ပါမယ္။
က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ကို မူလအႏွစ္အသားမေပ်ာက္ပ်က္ဘဲ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ အနက္ဖြင့္ဆိုျခင္းကို “အိဂ်္ေတဟာဒ္” (Ijtihad) လို႔ေခၚပါတယ္။ (Independent Judgement in a legal or theological question, based on the interpretation and application of the Quran).
က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္နဲ႔ အာယသ္ေတာ္မ်ားအေပၚ သေဘာတရားပိုင္းဆိုင္ရာ (ဖူ႐ုအ္)အနက္ေကာက္ယူ တဲ့အခါမွာ ေအာက္ပါအေျခခံ(၃)မ်ဳိးကို မူအျဖစ္ထားရွိပါတယ္။
(၁) အိဂ်္ေတဟားဒြလ္ ဘယာနီးယာဟ္ – (Ijtihad al-bayarniyah)
(၂) အိဂ်္ေတဟားဒြလ္ ကိယားစီးယာဟ္ – (Ijtihad al-qiyarsiyah)
(၃) အိဂ်္ေတဟားဒြလ္ အိစ္တိစ္လာဟိယာဟ္ – (Ijtihad al-istislarhiyah)
ဒီနည္းစနစ္(၃)ခုဟာ ကုရ္အာန္ကို အက်ယ္ဖြင့္ဆိုရာမွာ အလြန္မတန္ထိေရာက္တဲ့ နည္းပညာမ်ားျဖစ္ ပါတယ္။ ကုရ္အာန္ကို ဥပေဒပညာရပ္႐ႈေထာင့္က ဖြင့္ဆုိတဲ့ပညာရွင္အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဒီနည္းစနစ္ကို သံုးစြဲ ၾကပါတယ္။ ဆက္လက္ၿပီး ဒီနည္းစနစ္(၃)ရပ္ရဲ႕ အဓိပၸာယ္သတ္မွတ္ခ်က္ေတြကို တင္ျပသြားပါမယ္။
(၁) အိဂ်္ေတဟားဒြလ္ ဘယာနီးယာဟ္ – ဆိုသည္မွာ အာယသ္ေတာ္တစ္ခုမွာပါရွိတဲ့ စကားလံုးမ်ားကို အရဗီသဒၵါနည္းအရလည္းေကာင္း၊ အဘိဓာန္သေဘာအရလည္းေကာင္း၊ စာေပသေဘာအရလည္းေကာင္း အေျချပဳၿပီး အနက္ေကာက္ယူဖြင့္ဆိုတဲ့နည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အရဗီသဒၵါနဲ႔ အဘိဓာန္ရဲ႕သေဘာအေပၚ အနက္ဖြင့္ဆိုရာမွာ စကားလံုးတစ္လံုးကို….
(က) အဘိဓာန္ကေပးတဲ့ မူလအဓိပၸာယ္(လာဂ္ဝီး-Dictionary sense) ေပၚတြင္ အနက္ေကာက္ယူျခင္း၊
(ခ) အမ်ားက သတ္မွတ္ေခၚေ၀ၚေသာ အဓိပၸာယ္(အြရ္ဖီး-Conventional) ေပၚတြင္ အနက္ေကာက္ယူျခင္း၊
(ဂ) နည္းပညာဆိုင္ရာ ေ၀ါဟာရ (အိစ္ေတြလာဟီး-Technical terms) ေပၚတြင္ အနက္ေကာက္ယူျခင္း၊
(ဃ) အထူးျပဳတင္စားသံုးႏႈန္းထားသည့္ အသံုးအႏႈန္း(အိစ္ေတအာရီး – Figurative used) ေပၚတြင္ ေကာက္ ယူျခင္းစတဲ့ နည္းစနစ္ေတြရွိပါတယ္။
စာေပသေဘာအရ အာယသ္တစ္ခုခ်င္းအေပၚမွာ အနက္ေကာက္ယူမယ္ဆိုရင္ –
(က) အာယသ္ေတာ္ရဲ႕ တိုက္ရိုက္ရွင္းလင္းဖြင့္ဆိုခ်က္ (အိဗားရတြန္းနားဆြ္-Directly by the explanation of the text) ေပၚတြင္ အနက္ေကာက္ယူျခင္း၊
(ခ) အာယသ္ေတာ္ရဲ႕သြယ္၀ိုက္ရည္ညႊန္းဖြင့္ဆို အႀကံျပဳခ်က္ (အိရွားရတြန္းနားဆြ္ – Indirectly by the indi-cation or suggestion of the text) အေပၚမွာ အနက္ေကာက္ယူျခင္းစတဲ့ နည္းစနစ္ေတြ ပါရွိပါတယ္။
(၂) အိဂ်္ေတဟားဒြလ္ ကိယားစီးယာဟ္ – ကို အနီးစပ္ဆံုးအဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆုိရမယ္ဆိုရင္ ကိစၥ (သို႔မဟုတ္) ျပႆနာတစ္ရပ္ကို အလားသ႑ာန္ဆင္တူမႈ (Analogy) နဲ႔ ညီမွ်မႈ (Equality) တို႔အေပၚအေျခခံၿပီး တုိင္းတာ သတ္မွတ္ျခင္း (သို႔မဟုတ္) ဆံုးျဖတ္ျခင္းကို “အိဂ်္ေတဟားဒြလ္ ကိယာစီးယာဟ္”လို႔ေခၚပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အစၥလာမ္ဥပေဒေရးရာ၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ျပ႒ာန္းခ်က္ဆိုင္ရာ ဥပေဒ (Law) အေပၚ နည္း ဥပေဒ (By Law) အျဖစ္ ထုတ္ႏုတ္ေကာက္ယူသတ္မွတ္ရာမွာ ဒီစနစ္ကိုက်င့္သံုးပါတယ္။ ဒီနည္းစနစ္မွာ အေျခခံပံုစံ(၂)ခုရွိပါတယ္။ ပထမပံုစံက “အိစ္တင္ဘာသ္”လို႕ေခၚၿပီး ျပႆနာတစ္ရပ္၊ အေရးအရာတစ္ရပ္ကို ကုရ္အာန္အာယသ္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့အတိုင္း ျဖစ္ႏုိင္ေျခရွိတဲ့ဘက္က သံုးသပ္ၿပီး အေျဖထုတ္တဲ့ပံုစံျဖစ္ပါတယ္။ ဒုတိယပံုစံကေတာ့ “အိစ္တိခ္ရားဂ်္” ျပႆနာတစ္ရပ္ကို စဥ္းစားရာမွာ ျဖစ္ႏိုင္ေျခမရွိတဲ့ ဆန္႔က်င္ဘက္သေဘာ ဖက္က ထုတ္ႏုတ္ေကာက္ယူအေျဖထုတ္တဲ့ပံုစံ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပံုစံႏွစ္ခုကိုေပါင္းစပ္ၿပီး ျပႆနာတစ္ရပ္ကို ေျဖ ရွင္းလိုက္မယ္ဆိုရင္ အနီးစပ္ဆံုးအေျဖတစ္ခုရရွိလာပါတယ္။ ဒီကေန႔ “အဟ္ေလ့စြႏၷသ္ဝလ္္ဂ်မာအသ္” အဖြဲ႕အ စည္းမွာ လက္ခံထားတဲ့ “ကိယားစ္”ဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။
(၃) အိဂ်္ေတဟားဒြလ္အိစ္သိခ္လာဟိယဟ္ – ဒီနည္းစနစ္က ယခင္က အလားတူျဖစ္ပ်က္ခဲ့ဖူးျခင္းမရွိတဲ့ ျပႆနာတစ္ရပ္ (သို႔မဟုတ္) ေမးခြန္းတစ္ခုကိုေျဖရွင္းရာမွာလည္းေကာင္း၊ ႐ုတ္တရက္ လတ္တေလာျဖစ္ေပၚ လာရတဲ့ ျပႆနာတစ္ရပ္ကိုေျဖရွင္းရာမွာလည္းေကာင္း၊ ျပႆနာတစ္ရပ္အေပၚ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္က ပံုေသ ကားခ်ပ္၊ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ျပ႒ာန္းထားျခင္းမရွိေသာအခါမွာလည္းေကာင္း၊ ဒီနည္းစနစ္ကိုအသံုးျပဳၿပီး အ နက္ေကာက္ယူေျဖရွင္းရပါတယ္။ ဒီလုိ ေျဖရွင္းတဲ့အခါမွာ ျပႆနာတစ္ရပ္ရဲ႕ျဖစ္ပ်က္ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္း၊ ျဖစ္ ပ်က္မႈအေျခအေန၊ ျပႆနာရဲ႕အတိမ္အနက္နဲ႔ ေလွ်ာက္လဲခ်က္(Arguementation) အစရွိတာေတြအေပၚမွာ အေျချပဳၿပီး ကုရ္အာန္အာယသ္္အေပၚ အနက္ေကာက္ယူေျဖရွင္းတဲ့ နည္းျဖစ္ပါတယ္။ လူမႈ၀န္းက်င္မွာ ဒီ တတိယနည္းစနစ္ကိုအေျချပဳၿပီး ဖြင့္ဆုိရွင္းလင္းရတဲ့အေနအထားက အေတာ္မ်ားမ်ားရွိပါတယ္။
အခု ကၽြန္ေတာ္တင္ျပခဲ့တဲ့ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္အေပၚမွာ သေဘာတရား(ဖူ႐ုအ္)အရ အက်ယ္ဖြင့္ဆို အနက္ေကာက္ယူတဲ့ အေျခခံနည္းစနစ္(၃)ခုဟာ အေျခခံသေဘာနဲ႔ အဓိပၸာယ္သတ္မွတ္ခ်က္ကိုပဲ အမ်ား မြတ္ဆလင္မ္ေတြ အသိပညာရရွိေအာင္ (Awareness) ျဖစ္ေအာင္တင္ျပျခင္းအဆင့္မွာပဲ ရွိပါတယ္။ အေသး စိတ္ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကုရ္အာန္အသိပညာျပန္႔ပြားေရးအဖြဲ႕က ဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ ကုရ္အာန္သုေတသီတန္း မွာ သင္ၾကားေပးလ်က္ရွိပါတယ္။
အစၥလာမ္ရွရီအာဟ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး နိဂံုးခ်ဳပ္တင္ျပလိုတာကေတာ့ အစၥလာမ့္ရွရီအာဟ္သည္ အင္မတန္ မွ နည္းစနစ္က်ၿပီး မွ်ေျခရွိတဲ့ တရားဥပေဒပဲျဖစ္ပါတယ္။ မလိုလားအပ္ေသာ လူတခ်ဳိ႕ရဲ႕မွားယြင္းစြာအသံုးခ်မႈ ေၾကာင့္ အထင္လြဲခံရမႈေတြ၊ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕မႈေတြေပၚလာရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အစၥလာမ္ကို သက္၀င္ယံု ၾကည္သည္ျဖစ္ေစ၊ မယံုၾကည္သည္ျဖစ္ေစ အသံုးျပဳမယ္ဆိုရင္ Rule of law လို႔ေခၚတဲ့ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးကို ေကာင္းစြာအေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မွာျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။
အစၥလာမ့္ဥပေဒ (ရွရီအာဟ္)
အပိုင္း(၃)
မုဖ္သီ ဦးစန္းေအာင္ (B.Sc)
အခုလိုျမင့္ျမတ္လွတဲ့ ေယာင္မြလ္ဂ်ဳမုအာေန႔မွာ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ကုိ ေအဗါဒသ္ျပဳရန္ ၾကြေရာက္လာ ၾကတဲ့ ဂ်မာအသ္သားမ်ားခင္ဗ်ား-
`အတ္စၥလားမုအလိုင္းကြန္းမ္ ၀ရဟ္မသြလ္လားဟိ ၀ဘရကာသုဟု´
ဒီကေန႔ ကၽြန္ေတာ္တင္ျပမယ့္အပိုင္းက “အစၥလာမ့္ရွရီအာဟ္” အပိုင္း(၃)ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကေန႔ ကၽြန္ေတာ္ တင္ျပ မယ့္အပိုင္းမွာေတာ့ ေနရာေဒသတစ္ခု၊ တိုင္းျပည္တစ္ခုမွာ အစၥလာမ့္ရွရီအာဟ္ကို က်င့္သံုးမယ္ဆိုရင္ “အိဂ်္ေတဟာဒ္” လို႔ေခၚတဲ့ “က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ကို မူလအႏွစ္သာရမေပ်ာက္ပဲ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ အနက္ဖြင့္ ဆိုျခင္းအပိုင္းကို အဓိကထားရမယ့္အေၾကာင္း ဦးစားေပးတင္ျပသြားပါမယ္။ ဒီအပိုင္းကို မတင္ျပမီ ေရွးဦးစြာ ခြတၱဗာဟ္နိဒါန္းပိုင္းမွာ ရြတ္ဖတ္ခဲ့တဲ့ ကုရ္အာန္(၂း၂၆၉)ကို ရွင္းျပပါရေစ။
“ အလႅာဟ္အရွင္အျမတ္သည္ သူ႕အလုိရွိေတာ္မူေသာ သူတို႔အား ‘ဟိက္မာသ္’ ဟူေသာ ဉာဏ္အေျမာ္ အျမင္ရွိမႈကို ခ်ီးျမႇင့္ေတာ္မူလိမ့္မည္။ အၾကင္သူတစ္ဦးအတြက္ ယင္းကဲ့သို႔ ‘ဟိက္မာသ္’ ဉာဏ္ပညာ အေျမာ္အျမင္ ခ်ီးျမႇင့္ခံရျခင္းသည္ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ၊ မ်ားေျမာင္လွစြာေသာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာ ကိုခ်ီးျမႇင့္ခံရျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ အသိဥာဏ္ပညာရွိသူတို႔မွအပ သတိသံေ၀ဂတရားကို မည္သူမွ်ရရွိမည္မဟုတ္ေပ ” (ကုရ္အာန္ – ၂း၂၆၉)
အထက္ပါအာသတ္(၂း၂၆၉)မွာပါရွိတဲ့ “အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္အလိုရွိသူ”ဆိုတဲ့ သေဘာက အလႅာဟ္အ ရွင္ျမတ္ရဲ႕လမ္းညႊန္ခ်က္ကို နားလည္သေဘာေပါက္ေအာင္ လိုက္နာႀကိဳးပမ္းသူကို ရည္ညႊန္းျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ဟာ သူ႔ရဲ႕လမ္းညႊန္ခ်က္အေပၚမွာနားလည္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္သူ ေတြကို အလုိရွိမွာျဖစ္ပါတယ္။ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ရဲ႕လမ္းညႊန္ခ်က္ကို နားလည္ေအာင္ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ျခင္း မရွိသူတစ္ဦးကေတာ့ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ရဲ႕အလိုရွိသူစာရင္းမွာ ဘယ္လိုမွမပါ၀င္ႏိုင္ပါဘူး။
ဆက္လက္ၿပီး အစၥလာမ့္ရွရီအာဟ္”ကို လက္ကိုင္ျပဳတဲ့အခါမွာ “အိဂ်္ေတဟာဒ္”ရဲ႕သေဘာက အဓိက အခန္းကပါ၀င္တဲ့အပိုင္းကို တင္ျပသြားပါမယ္။ ေရွးဦးစြာ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္(၅း၃၈)မွာ
“ ခိုးသူေယာက္်ားျဖစ္ေစ၊ ခိုးသူမိန္းမျဖစ္ေစ၊ သူတို႔က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ လုပ္ရပ္၏အတိုင္းအတာႏွင့္အညီ သူတို႔၏ လက္မ်ားကို ျဖတ္ေတာက္ၾကေလကုန္။ ယင္းသည္ကား အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ထံမွ လူသားတို႔ သတိသံေ၀ဂ တရားရရွိၾကရန္ သတိေပးဆံုးမခ်က္ျဖစ္သည္” (ကုရ္အာန္-၅း၃၈)
ဒီအာယသ္ကို ေလ့လာၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ကုရ္အာန္မွာ ခိုးသူကိုလက္ျဖတ္ဖို႔ သတ္မွတ္ထားေပမယ့္ လက္ရဲ႕ဘယ္ေလာက္အထိကို ျဖတ္မလဲဆိုတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အတိအက်မျပ႒ာန္းထားပါဘူး။ လက္ေကာက္ ၀တ္ကျဖတ္ရမွာလား၊ တံေတာင္ဆစ္က ျဖတ္ရမွာလား၊ လက္ေမာင္းက ျဖတ္ရမွာလား။ ဘယ္အပိုင္းကို ျဖတ္ရ မွာလဲဆိုတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အျငင္းပြားရမယ့္သေဘာလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ဗိုက္ဆာလြန္းလို႔ သရက္သ သီးတစ္လံုး ခိုးစားမိတဲ့ ႏြားေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္နဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ဘ႑ာေငြကို အထုပ္လုိက္၊ အထည္လိုက္ ခိုးေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ျပစ္ဒဏ္တစ္မ်ဳိးတည္း၊ တစ္တန္းစားတည္းသတ္မွတ္ၿပီး လက္ျဖတ္မွာလား။ ေနာက္တစ္ဖက္ကၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ဥပမာ – ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံအစိုးရတစ္ရပ္ရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ပံုညံ့ဖ်င္းမႈေၾကာင့္ ေငြ ေၾကးေဖာင္းပြမႈေတြ မတရားျဖစ္လာတယ္။ ဒီဒဏ္ကို တိုက္႐ိုက္ခံရမယ့္သူေတြက ႏိုင္ငံ့၀န္ထမ္းေတြျဖစ္တယ္။ ၀န္ထမ္းေတြရတဲ့လစာနဲ႔ ကုန္ေစ်းႏႈန္း မတန္တဆကြာျခားလာတဲ့အေပၚမွာ မိသားစုအတြင္း မေလာက္မငွမႈ ေတြျဖစ္လာတယ္။ ဒီမွာပဲ မ႐ိုးသားမႈေတြ၊ လာဘ္စားမႈေတြ၊ ခိုး၀ွက္မႈေတြေပၚလာတတ္ပါတယ္။ ဒီလူေတြကို လက္ျဖတ္ပစ္ရမယ္ဆိုရင္ အဲဒီ ႏိုင္ငံသားေတြဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဆံု ေတြ႕ရင္ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ဖို႔၊ “ဆလာမ္”ေပးဖို႔ လက္ေတာင္ရွိၾကမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါဆိုရင္ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ ရဲ႕ျပ႒ာန္းခ်က္ဟာ အက်ပ္အတည္းနဲ႔ဒုကၡေရာက္ေနသူေတြဖက္က မရပ္တည္ေပးေတာ့ဘူးလား။
အမွန္တကယ္မွာေတာ့ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ရဲ႕ျပ႒ာန္းခ်က္ဟာ အစၥလာမ့္ရွရီအာဟ္၊ အစၥလာမ့္ဥပေဒပါ ပဲ။ ဒီဥပေဒကိုက်င့္သံုးဖို႔ရာ “အိဂ်္ေတဟာဒ္”လို႔ေခၚတဲ့ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ကို မူလအႏွစ္သာရမေပ်ာက္ ပ်က္ဘဲ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔အနက္ဖြင့္ဆိုတဲ့ ပညာရပ္တစ္ခုကိုအသံုးခ်ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ က လူသားေတြကို ကေလးငယ္တစ္ေယာက္လို ကုရ္အာန္ရဲ႕အႏွစ္သာရေတြ၊ အနက္သေဘာေတြကို ခူးခပ္ၿပီး ဇြန္းနဲ႔ခြံ႕ေကၽြးမွာမဟုတ္ပါဘူး။ လူေတြကသာ ကိုယ္တိုင္ခ်က္ျပဳတ္ၿပီး၊ ကိုယ္တိုင္ေမႊေႏွာက္ခူးခပ္ၿပီး၊ စားရမွာ ျဖစ္ ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က လူသားေတြကို ကုရ္အာန္မခ်ေပးခင္မွာကတည္းက စဥ္းစားေတြးေခၚ၊ သံုးသပ္ႏိုင္တဲ့စြမ္းအားေတြကို ခ်ီးျမွင့္ထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တရားသေဘာတစ္ရပ္ ျဖစ္တဲ့ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္အာယသ္ေတာ္တစ္ရပ္ကို လူေတြရဲ႕စဥ္းစားေတြးေခၚမႈအေပၚမွာ အေျခခံထားတဲ့ သေဘာတရားနဲ႔ယွဥ္ၿပီး အနက္ေကာက္ယူတတ္ဖို႔ အထူးအေရးတႀကီး လိုအပ္ေနပါတယ္။ ကုရ္အာန္ရဲ႕ေနရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာလည္း စဥ္းစားေတြးေခၚဖို႔ဆင္ျခင္သံုးသပ္ဖို႔ လမ္းညႊန္အမိန္႔ေပးထားပါတယ္။
အထက္မွာတင္ျပခဲ့တဲ့ ကုရ္အာန္(၅း၃၈)အရဆိုရင္ သူခိုးတစ္ေယာက္ကိုဖမ္းမိတာနဲ႔ လက္ျဖတ္ပစ္ရ မယ္လုိ႔ “အိဂ်္ေတဟာဒ္”သေဘာနဲ႔ ခ်ိန္ထိုးမယ္ဆုိရင္ ရည္ညႊန္းထားျခင္းမရွိေၾကာင္းကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီလုိ ရည္ညႊန္းထားျခင္းမရွိေၾကာင္းကို ဒီ အာယသ္္မွာပါရွိတဲ့ “ဂ်ဇားအန္ဘိမာကဆဗား” “သူတို႔ႏွစ္ဦးလံုး က်ဴးလြန္ခဲ့ သည့္လုပ္ရပ္ႏွင့္အညီ”ဆိုတဲ့ စကားစုက ျပဆိုေနပါတယ္။ ဒီစကားစုအရ က်ဴးလြန္သူတစ္ဦးဟာ ခိုးမႈကိုဘယ္ အတိုင္းအတာ၊ ဘယ္အဆင့္အထိ က်ဴးလြန္ခဲ့သလဲ။ ဘာေၾကာင့္ က်ဴးလြန္ရသလဲဆိုတဲ့ အပိုင္းေတြကို ဆန္း စစ္စံုစမ္းဖို႔လိုအပ္လာပါတယ္။ ဒီလို စံုစမ္းစစ္ေဆးဖို႔ ကုရ္အာန္(၂း၂၆၉)မွာပါရွိတဲ့ “အူလုလ္အလ္ဗားဗ္”လို႔ေခၚ တဲ့ ပညာရွင္အစုအဖြဲ႕တစ္ရပ္လိုအပ္လာပါလိမ့္မယ္။ ထင္သာျမင္သာရွိေအာင္ တင္ျပရမယ္ဆိုရင္ “တရားေရး အဖြဲ႕”ဆိုပါေတာ့။ ဒီအဖြဲ႕က စံုစမ္းစစ္ေဆးရပါလိမ့္မယ္။ ျပစ္မႈရဲ႕အတိမ္အနက္ကို စစ္ေဆးေဖာ္ထုတ္ရပါမယ္။ လူတစ္ေယာက္က ခိုးမႈတစ္ခုကို က်ဴးလြန္ၿပီဆုိတာနဲ႔ မေတာ္ေလာဘေၾကာင့္ ခိုးရတာလား၊ တကယ္အဆင္မ ေျပလို႔ က်ဴးလြန္မိတာလား၊ မေတာ္တဆျဖစ္တာလား၊ ႀကံမိႀကံရာျဖစ္တာလား၊ ဒီအပိုင္းေတြကို စိစစ္ဖို႔ ကုရ္ အာန္(၅း၃၈)မွာပါရွိတဲ့ “သူတို႔ႏွစ္ဦးစလံုး က်ဴးလြန္ခဲ့သည့္လုပ္ရပ္ႏွင့္အညီ”ဆိုတဲ့စကားစုက လမ္းညႊန္ေနပါ တယ္။
တစ္ဆက္တည္းမွာ ေနာက္အာယသ္ျဖစ္တဲ့ (၅း၃၉)မွာေတာ့ ဒီလိုျပ႒ာန္းထားပါတယ္။
“ သို႔ျဖစ္ရာ မည္သူမဆို ျပစ္မႈတစ္ရပ္ကို က်ဴးလြန္ၿပီးေနာက္ သတိသံေ၀ဂတရားရရွိၿပီး အလႅာဟ္အရွင္ ျမတ္ထံေတာ္၌၀န္ခ်၍ မိမိကိုယ္ကိုယ္ျပဳျပင္ခဲ့သည္ရွိေသာ္ ဧကန္မလြဲ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က သူ၏၀န္ခ်မႈ ကို လက္ခံေတာ္မူ၏….” (ကုရ္အာန္-၅း၃၉)
ဒီအာယသ္(၅း၃၉)ကေတာ့ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အျမင္မွန္ရၿပီး သတိသံေ၀ဂရသြားသူတစ္ ေယာက္အတြက္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က ခြင့္လႊတ္လုိက္တဲ့သေဘာကိုရည္ညႊန္းေနပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ ေတာ္တုိ႔ သေဘာေပါက္ရမွာက ကုရ္အာန္(၅း၃၈)အရ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္တဲ့အတိုင္းအတာနဲ႔အညီ လက္ျဖတ္ခိုင္း ထားေပမယ့္ အျမင္မွန္ရၿပီး ေသာ၀္ဗာဟ္ျပဳသူတစ္ဦးအတြက္ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ျပဳထားျပန္တယ္။ ဆိုလိုတာ က ကုရ္အာန္ရဲ႕ဥပေဒျပ႒ာန္းခ်က္ဟာ အျမင့္ဆံုးေသာျပစ္ဒဏ္နဲ႔ အနိမ့္ဆံုးေသာ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ကိုေပး ထားတဲ့အတြက္ တရားစီရင္ေရးအဖြဲ႕အေနနဲ႔ ျပႆနာတစ္ရပ္ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရာမွာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကို ရရွိသြားမယ့္သေဘာကို ရည္ညႊန္းေဖာ္ေဆာင္ပါတယ္။ ဒီအပိုင္းေလ့လာၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အစၥလာမ့္ ရွရီအာဟ္၊ အစၥလာမ့္ဥပေဒဆိုတာက ေလွနံဓားတစ္၊ တရားေသသတ္မွတ္ခ်က္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေပၚလြင္ ထင္ရွားပါတယ္။
ေနာက္႐ႈေထာင့္တစ္ခုက သံုးသပ္မယ္ဆုိရင္လည္း ခိုးမႈက်ဴးလြန္သူကို “လက္ျဖတ္ပါ”ဆိုတဲ့ ကုရ္အာန္ ရဲ႕ျပ႒ာန္းခ်က္ဟာ “အိဂ်္ေတဟာဒ္”ပညာရပ္အေပၚ အေျခခံၿပီး က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔သံုးသပ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ လူ တစ္ေယာက္ကို ခိုးမႈက်ဴးလြန္မယ့္အေနအထားနဲ႔ ျပတ္ေတာက္သြားေအာင္ ျပဳလုပ္လုိက္ျခင္းကိုလည္း ကုရ္ အာန္က ရည္ညႊန္းေနပါတယ္။ ဥပမာ-လစာမေလာက္မငွျဖစ္ေနတဲ့ ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ကို ခိုးမႈမက်ဴးလြန္ရ ေအာင္ ေလာက္ငွတဲ့လစာတိုးေပးလုိက္ျခင္း၊ အပို၀င္ေငြရေအာင္ လုပ္ငန္းခ်ဲ႕ထြင္ေပးလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ ခိုးမႈနဲ႔ ကင္းကြာသြားေအာင္၊ ျပတ္ေတာက္သြားေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးျခင္းဟာလည္း ကုရ္အာန္ရဲ႕လမ္းညႊန္ခ်က္ကို မွန္ ကန္စြာအေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးလိုက္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရတစ္ရပ္က ျပည္သူေတြရဲ႕ဘ၀ကို တိုးတက္ ျမင့္မားေအာင္ ေဖာ္ေဆာင္ေပးျခင္း၊ အလုပ္ရွင္က အလုပ္သမားေတြရဲ႕ စား၀တ္ေနေရးကို အဆင္ေျပတိုးတက္ ေအာင္ စီမံေဆာင္ရြက္ေပးျခင္းတို႔ဟာ ဒီအာယသ္ရဲ႕အလုိသေဘာကို သြယ္၀ိုက္ၿပီး လိုက္နာေဆာင္ရြက္ေနျခင္း ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ကို “အိဂ်္ေတဟာဒ္”လုပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ အထူးသတိျပဳရမယ့္ “တရားသေဘာ” (principle truth) နဲ႔ “သေဘာတရား” (Matter Pertaining to ideology) အေၾကာင္းကို ဦးစြာတင္ျပပါရေစ။ တရားသေဘာဆိုတာက မူလအေျခခံသေဘာ၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ပါ မူရင္းျပ႒ာန္းခ်က္ကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ အရဗီကို “အူစူလ္”(Primary factor)ကို ရည္ညႊန္းျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ သ ေဘာတရားဆိုတာက မူလအေျခခံသေဘာကို ထပ္မံဆင့္ပြားၿပီး အက်ယ္တ၀င့္အနက္ေကာက္ယူမႈကို ဆိုလို ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အရဗီသေဘာနဲ႔ “ဖူ႐ုအ္” (Secondary factor) ကို ရည္ညႊန္းေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
တရားသေဘာမွာ ေခတ္စနစ္၊ ေဒသနဲ႔ လူမႈ၀န္းက်င္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြရဲ႕ စြက္ဖက္မႈကေန ၿပီး ကင္းလြတ္ပါတယ္။ ဆိုလိုတာက အဲဒီေခတ္စနစ္၊ ေဒသနဲ႔လူမႈ၀န္းက်င္ေတြက တရားသေဘာကို မလႊမ္းမိုး ႏိုင္ပါဘူး။ တရားသေဘာကသာ အဲဒီအရာေတြအေပၚမွာ လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ထားပါတယ္။ တစ္နည္းေျပာရရင္ တရားသေဘာျဖစ္တဲ့ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္အေပၚမွာ ေခတ္စနစ္တို႔၊ ေဒသတို႔၊ လူမႈ၀န္းက်င္တို႔က မလႊမ္းမုိးႏိုင္ ဘဲ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ကသာ အဲဒီေခတ္စနစ္၊ ေဒသနဲ႔ လူမႈ၀န္းက်င္ေတြအေပၚ လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ျခင္းကို ရည္ညႊန္းျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ဟာ စတင္က်ေရာက္ခ်ိန္ကစၿပီး “ကိယာမသ္”ေန႔ထိတိုင္ ေျပာင္းလဲျဖစ္ေပၚလာမယ့္ ေခတ္စနစ္၊ ေဒသဆိုင္ရာနဲ႔ လူမႈ၀န္းက်င္အားလံုးကို ဦးေဆာင္လမ္းျပသြားမယ္ လို႔ သတ္မွတ္လက္ခံယံုၾကည္ထားျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို လက္ခံယုံၾကည္တဲ့အေပၚမွာ တရားသေဘာျဖစ္ တဲ့ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ဟာ မေျပာင္းလဲေသာသစၥာတရား (Absolute truth) တစ္နည္းအားျဖင့္ “ပရမတၱသစၥာ တရား”အျဖစ္ သတ္မွတ္ျခင္းခံခဲ့ရပါတယ္။
သေဘာတရားဆိုတာကေတာ့ တရားသေဘာလိုမဟုတ္ဘဲ ေခတ္စနစ္၊ ေဒသနဲ႔လူမႈ၀န္းက်င္ရဲ႕ စြက္ ဖက္လႊမ္းမိုးမႈမ်ားရွိပါတယ္။ သေဘာတရားဆိုတာက ေခတ္စနစ္ေတြ၊ ေဒသေတြ၊ လူမႈ၀န္းက်င္ေတြရဲ့လႊမ္းမိုးမႈ အေပၚမူတည္ၿပီး အၿမဲတမ္းေျပာင္းလဲျဖစ္ပ်က္လ်က္ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သေဘာတရားတစ္ရပ္သည္ ေခတ္တိုင္း၊ စနစ္တိုင္း၊ လူမႈ၀န္းက်င္တိုင္းနဲ႔ အံ၀င္ခြင္က်မႈမရွိဘဲ ေျပာင္းလဲျပင္ဆင္အနက္ေကာက္ယူေနရတဲ့ အေပၚမွာ သမုတိသစၥာ(Relative truth) လို႔ေခၚတ့ဲ အေျခအေနတစ္ရပ္အေပၚမွာ ေၾကာင္းက်ဳိးဆက္စပ္ၿပီး တဒဂၤသာ မွန္ေသာ အမွန္တရားပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဆိုလိုခ်င္တာက တရားသေဘာျဖစ္တဲ့ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ရဲ့ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားဟာ ေျပာင္းလဲမႈမရွိဘဲ အၿမဲတမ္းဦးေဆာင္လမ္းညႊန္မႈျပဳေနၿပီး ကုရ္အာန္အေပၚအေျခခံထားတဲ့ သေဘာတရားဆိုတဲ့ အခန္းက႑ကေတာ့ ေခတ္စနစ္၊ ေဒသနဲ႔လူမႈပတ္၀န္းက်င္အေပၚမူတည္ၿပီး ေျပာင္းလဲ အနက္ေကာက္ယူသြားရမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုရ္အာန္အာယသ္ေတာ္ အေျမာက္အျမားမွာ စဥ္းစားဖို႔၊ ေတြးေခၚေျမွာ္ျမင္ဖို႔ လမ္းညႊန္ထားတာကိုေတြ႕ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒီေနရာမွာ အထူးသတိထားရမယ့္အခ်က္တစ္ရပ္ကိုလည္း တင္ျပလိုပါတယ္။ သတိျပဳရမယ့္ အခ်က္က “သေဘာတရား”သည္ “တရားသေဘာ”ရဲ႕ေဘာင္ကိုေက်ာ္လြန္ၿပီး အနက္မေကာက္ယူမိဖို႔ပဲ ျဖစ္ပါ တယ္။ ဆိုလိုခ်င္တာက တရားသေဘာျဖစ္တဲ့ “အူစူလ္”-(Primary factor)-ရင္းျမစ္သေဘာကို သေဘာတရား ျဖစ္တဲ့ “ဖူ႐ုအ္”-Secondary factor-ဆင့္ပြားအနက္ေကာက္ယူျခင္းက ေက်ာ္လြန္သြားလို႔မရပါဘူး။ ဥပမာအား ျဖင့္ အစၥလာမ့္ဥပေဒ အပိုင္း(၂)မွာ ကုရ္အာန္(၂၂း၂၇)ကို ကၽြန္ေတာ္တင္ျပခဲ့တာရွိပါတယ္။ အဲဒီ အာယသ္မွာ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က လူသားေတြကို “ဟဂ်္”ျပဳလုပ္ဖို႔ဖိတ္ေခၚရာမွာ “ကုလားအုတ္”မ်ားစီးၿပီးလာၾကမယ္လုိ႔ ေဖာ္ျပ ထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီကေန႔မွာေတာ့ လူေတြက “ဟဂ်္”သြားရာမွာ ေလယာဥ္ေတြစီးၿပီးသြားေနၾကတယ္။ ဒါက တရားသေဘာတစ္ရပ္ကို သေဘာတရားက ေဘာင္ေက်ာ္ၿပီးေဆာင္ ရြက္တဲ့ ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ “ဟဂ်္”ျပဳလုပ္ဖို႔ “မကၠာဟ္”ကိုမသြားဘဲ ေနရာေဒသတစ္ခုခုက စိတ္ကူးနဲ႔ “ဟဂ်္”ျပဳလုပ္လို႔ရတယ္လို႔ဆိုလာရင္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိမိကိုယ္တိုင္ “ဟဂ်္”မသြားဘဲ အျခားတစ္ဦး တစ္ေယာက္ကို “ဟဂ်္”ျပဳဖို႔ ကိုယ္စားလႊတ္္ လို႔ရတယ္လုိ႔ေျပာလာရင္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဒီလိုေျပာဆုိလုပ္ေဆာင္ ခ်က္မ်ားသည္ မူလတရားသေဘာ (အူစူလ္)ကို ေဘာင္ေက်ာ္သြားတဲ့ သေဘာတရား(ဖူ႐ုအ္)မ်ားသာျဖစ္တဲ့ အတြက္ အစၥလာမ့္ရွရီအာဟ္က လက္မခံပါဘူး။
ေကာင္းၿပီ။ ဒါဆိုရင္ မူလတရားသေဘာ(အူစူလ္)လည္း မေပ်ာက္ပ်က္သြားေအာင္ သေဘာတရား(ဖူ ႐ူအ္)အပိုင္းမွာလည္း က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ အနက္ဖြင့္ဆိုႏိုင္ေအာင္ ေရွးပညာရွင္ႀကီးေတြက ဘယ္လိုအေျခခံမူ ေတြ၊ ဘယ္လုိပညာရပ္ေတြကိုအေျခခံၿပီး က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ကို ဖြင့္ဆိုခဲ့လဲဆိုတာကို ဆက္လက္တင္ျပသြား ပါမယ္။
က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ကို မူလအႏွစ္အသားမေပ်ာက္ပ်က္ဘဲ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ အနက္ဖြင့္ဆိုျခင္းကို “အိဂ်္ေတဟာဒ္” (Ijtihad) လို႔ေခၚပါတယ္။ (Independent Judgement in a legal or theological question, based on the interpretation and application of the Quran).
က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္နဲ႔ အာယသ္ေတာ္မ်ားအေပၚ သေဘာတရားပိုင္းဆိုင္ရာ (ဖူ႐ုအ္)အနက္ေကာက္ယူ တဲ့အခါမွာ ေအာက္ပါအေျခခံ(၃)မ်ဳိးကို မူအျဖစ္ထားရွိပါတယ္။
(၁) အိဂ်္ေတဟားဒြလ္ ဘယာနီးယာဟ္ – (Ijtihad al-bayarniyah)
(၂) အိဂ်္ေတဟားဒြလ္ ကိယားစီးယာဟ္ – (Ijtihad al-qiyarsiyah)
(၃) အိဂ်္ေတဟားဒြလ္ အိစ္တိစ္လာဟိယာဟ္ – (Ijtihad al-istislarhiyah)
ဒီနည္းစနစ္(၃)ခုဟာ ကုရ္အာန္ကို အက်ယ္ဖြင့္ဆိုရာမွာ အလြန္မတန္ထိေရာက္တဲ့ နည္းပညာမ်ားျဖစ္ ပါတယ္။ ကုရ္အာန္ကို ဥပေဒပညာရပ္႐ႈေထာင့္က ဖြင့္ဆုိတဲ့ပညာရွင္အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဒီနည္းစနစ္ကို သံုးစြဲ ၾကပါတယ္။ ဆက္လက္ၿပီး ဒီနည္းစနစ္(၃)ရပ္ရဲ႕ အဓိပၸာယ္သတ္မွတ္ခ်က္ေတြကို တင္ျပသြားပါမယ္။
(၁) အိဂ်္ေတဟားဒြလ္ ဘယာနီးယာဟ္ – ဆိုသည္မွာ အာယသ္ေတာ္တစ္ခုမွာပါရွိတဲ့ စကားလံုးမ်ားကို အရဗီသဒၵါနည္းအရလည္းေကာင္း၊ အဘိဓာန္သေဘာအရလည္းေကာင္း၊ စာေပသေဘာအရလည္းေကာင္း အေျချပဳၿပီး အနက္ေကာက္ယူဖြင့္ဆိုတဲ့နည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အရဗီသဒၵါနဲ႔ အဘိဓာန္ရဲ႕သေဘာအေပၚ အနက္ဖြင့္ဆိုရာမွာ စကားလံုးတစ္လံုးကို….
(က) အဘိဓာန္ကေပးတဲ့ မူလအဓိပၸာယ္(လာဂ္ဝီး-Dictionary sense) ေပၚတြင္ အနက္ေကာက္ယူျခင္း၊
(ခ) အမ်ားက သတ္မွတ္ေခၚေ၀ၚေသာ အဓိပၸာယ္(အြရ္ဖီး-Conventional) ေပၚတြင္ အနက္ေကာက္ယူျခင္း၊
(ဂ) နည္းပညာဆိုင္ရာ ေ၀ါဟာရ (အိစ္ေတြလာဟီး-Technical terms) ေပၚတြင္ အနက္ေကာက္ယူျခင္း၊
(ဃ) အထူးျပဳတင္စားသံုးႏႈန္းထားသည့္ အသံုးအႏႈန္း(အိစ္ေတအာရီး – Figurative used) ေပၚတြင္ ေကာက္ ယူျခင္းစတဲ့ နည္းစနစ္ေတြရွိပါတယ္။
စာေပသေဘာအရ အာယသ္တစ္ခုခ်င္းအေပၚမွာ အနက္ေကာက္ယူမယ္ဆိုရင္ –
(က) အာယသ္ေတာ္ရဲ႕ တိုက္ရိုက္ရွင္းလင္းဖြင့္ဆိုခ်က္ (အိဗားရတြန္းနားဆြ္-Directly by the explanation of the text) ေပၚတြင္ အနက္ေကာက္ယူျခင္း၊
(ခ) အာယသ္ေတာ္ရဲ႕သြယ္၀ိုက္ရည္ညႊန္းဖြင့္ဆို အႀကံျပဳခ်က္ (အိရွားရတြန္းနားဆြ္ – Indirectly by the indi-cation or suggestion of the text) အေပၚမွာ အနက္ေကာက္ယူျခင္းစတဲ့ နည္းစနစ္ေတြ ပါရွိပါတယ္။
(၂) အိဂ်္ေတဟားဒြလ္ ကိယားစီးယာဟ္ – ကို အနီးစပ္ဆံုးအဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆုိရမယ္ဆိုရင္ ကိစၥ (သို႔မဟုတ္) ျပႆနာတစ္ရပ္ကို အလားသ႑ာန္ဆင္တူမႈ (Analogy) နဲ႔ ညီမွ်မႈ (Equality) တို႔အေပၚအေျခခံၿပီး တုိင္းတာ သတ္မွတ္ျခင္း (သို႔မဟုတ္) ဆံုးျဖတ္ျခင္းကို “အိဂ်္ေတဟားဒြလ္ ကိယာစီးယာဟ္”လို႔ေခၚပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အစၥလာမ္ဥပေဒေရးရာ၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ျပ႒ာန္းခ်က္ဆိုင္ရာ ဥပေဒ (Law) အေပၚ နည္း ဥပေဒ (By Law) အျဖစ္ ထုတ္ႏုတ္ေကာက္ယူသတ္မွတ္ရာမွာ ဒီစနစ္ကိုက်င့္သံုးပါတယ္။ ဒီနည္းစနစ္မွာ အေျခခံပံုစံ(၂)ခုရွိပါတယ္။ ပထမပံုစံက “အိစ္တင္ဘာသ္”လို႕ေခၚၿပီး ျပႆနာတစ္ရပ္၊ အေရးအရာတစ္ရပ္ကို ကုရ္အာန္အာယသ္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့အတိုင္း ျဖစ္ႏုိင္ေျခရွိတဲ့ဘက္က သံုးသပ္ၿပီး အေျဖထုတ္တဲ့ပံုစံျဖစ္ပါတယ္။ ဒုတိယပံုစံကေတာ့ “အိစ္တိခ္ရားဂ်္” ျပႆနာတစ္ရပ္ကို စဥ္းစားရာမွာ ျဖစ္ႏိုင္ေျခမရွိတဲ့ ဆန္႔က်င္ဘက္သေဘာ ဖက္က ထုတ္ႏုတ္ေကာက္ယူအေျဖထုတ္တဲ့ပံုစံ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပံုစံႏွစ္ခုကိုေပါင္းစပ္ၿပီး ျပႆနာတစ္ရပ္ကို ေျဖ ရွင္းလိုက္မယ္ဆိုရင္ အနီးစပ္ဆံုးအေျဖတစ္ခုရရွိလာပါတယ္။ ဒီကေန႔ “အဟ္ေလ့စြႏၷသ္ဝလ္္ဂ်မာအသ္” အဖြဲ႕အ စည္းမွာ လက္ခံထားတဲ့ “ကိယားစ္”ဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။
(၃) အိဂ်္ေတဟားဒြလ္အိစ္သိခ္လာဟိယဟ္ – ဒီနည္းစနစ္က ယခင္က အလားတူျဖစ္ပ်က္ခဲ့ဖူးျခင္းမရွိတဲ့ ျပႆနာတစ္ရပ္ (သို႔မဟုတ္) ေမးခြန္းတစ္ခုကိုေျဖရွင္းရာမွာလည္းေကာင္း၊ ႐ုတ္တရက္ လတ္တေလာျဖစ္ေပၚ လာရတဲ့ ျပႆနာတစ္ရပ္ကိုေျဖရွင္းရာမွာလည္းေကာင္း၊ ျပႆနာတစ္ရပ္အေပၚ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္က ပံုေသ ကားခ်ပ္၊ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ျပ႒ာန္းထားျခင္းမရွိေသာအခါမွာလည္းေကာင္း၊ ဒီနည္းစနစ္ကိုအသံုးျပဳၿပီး အ နက္ေကာက္ယူေျဖရွင္းရပါတယ္။ ဒီလုိ ေျဖရွင္းတဲ့အခါမွာ ျပႆနာတစ္ရပ္ရဲ႕ျဖစ္ပ်က္ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္း၊ ျဖစ္ ပ်က္မႈအေျခအေန၊ ျပႆနာရဲ႕အတိမ္အနက္နဲ႔ ေလွ်ာက္လဲခ်က္(Arguementation) အစရွိတာေတြအေပၚမွာ အေျချပဳၿပီး ကုရ္အာန္အာယသ္္အေပၚ အနက္ေကာက္ယူေျဖရွင္းတဲ့ နည္းျဖစ္ပါတယ္။ လူမႈ၀န္းက်င္မွာ ဒီ တတိယနည္းစနစ္ကိုအေျချပဳၿပီး ဖြင့္ဆုိရွင္းလင္းရတဲ့အေနအထားက အေတာ္မ်ားမ်ားရွိပါတယ္။
အခု ကၽြန္ေတာ္တင္ျပခဲ့တဲ့ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္အေပၚမွာ သေဘာတရား(ဖူ႐ုအ္)အရ အက်ယ္ဖြင့္ဆို အနက္ေကာက္ယူတဲ့ အေျခခံနည္းစနစ္(၃)ခုဟာ အေျခခံသေဘာနဲ႔ အဓိပၸာယ္သတ္မွတ္ခ်က္ကိုပဲ အမ်ား မြတ္ဆလင္မ္ေတြ အသိပညာရရွိေအာင္ (Awareness) ျဖစ္ေအာင္တင္ျပျခင္းအဆင့္မွာပဲ ရွိပါတယ္။ အေသး စိတ္ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကုရ္အာန္အသိပညာျပန္႔ပြားေရးအဖြဲ႕က ဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ ကုရ္အာန္သုေတသီတန္း မွာ သင္ၾကားေပးလ်က္ရွိပါတယ္။
အစၥလာမ္ရွရီအာဟ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး နိဂံုးခ်ဳပ္တင္ျပလိုတာကေတာ့ အစၥလာမ့္ရွရီအာဟ္သည္ အင္မတန္ မွ နည္းစနစ္က်ၿပီး မွ်ေျခရွိတဲ့ တရားဥပေဒပဲျဖစ္ပါတယ္။ မလိုလားအပ္ေသာ လူတခ်ဳိ႕ရဲ႕မွားယြင္းစြာအသံုးခ်မႈ ေၾကာင့္ အထင္လြဲခံရမႈေတြ၊ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕မႈေတြေပၚလာရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အစၥလာမ္ကို သက္၀င္ယံု ၾကည္သည္ျဖစ္ေစ၊ မယံုၾကည္သည္ျဖစ္ေစ အသံုးျပဳမယ္ဆိုရင္ Rule of law လို႔ေခၚတဲ့ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးကို ေကာင္းစြာအေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မွာျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။